اشعار امام شافعي در مكارم اخلاق و معالى درجات أمير المؤمنين

اشعار امام شافعي در مكارم اخلاق و معالى درجات و مقامات روحى أمير المؤمنين

اين مكارم اخلاق و معالى درجات و مقامات روحى أمير المؤمنين بوده است كه او را امام بشريّت كرده است.

او وصىّ رسول الله است و درباره رسول الله آمده است: وَ إِنَّكَ لَعَلَى‏ خُلُقٍ عَظِيمٍ.[1]

چه خوب امام شافعى بنا به نقل «ينابيع المودّة» سروده است‏

         : قيلَ لى قُلْ فى عَلىٍّ مَدَحاً             ذِكْرُهُ يُخْمِدُ ناراً مُؤْصَدَهْ (1)

             قُلْتُ لا اقْدِمُ فى مَدْحِ امْرِىٍ             ضَلَّ ذُو اللُبِّ إلَى أنْ عَبَدَهْ (2)

             وَ النَّبىُّ الْمُصْطَفَى قالَ لَنا             لَيْلَةَ الْمِعْراجِ لَمَّا صَعَّدَهْ (3)

             وَضَعَ اللَهُ بِظَهْرى يَدَهُ             فَأحَسَّ الْقَلْبُ أنْ قَدْ بَرَّدَهْ (4)

         وَ عَلىٌّ واضِعٌ أقْدامَهُ             فى مَحَلٍّ وَضَعَ اللَهُ يَدَهْ (5)[2]

1- به من گفته شده است كه درباره علىّ بن أبى طالب مدحى بگو كه ياد نمودن از آن مدح، آتشى را كه از هر طرف احاطه كرده است ساكن و خاموش نمايد.

2- من گفتم: من هيچگاه در توان خود نمى‏بينم كه مدح كسى را بگويم كه عقلاء درباره او چنان گمراه شدند تا سرحدّى كه او را معبود خود دانسته و به پرستش او قيام كردند.

3- و پيامبر اسلام حضرت مصطفى به ما چنين فرمود: در شب معراج كه به آسمانها بالا رفتم،

4- خداوند دست خود را در كتف من گذارد، بطوريكه دل من احساس خُنكى و طراوت از دست خدا مى‏نمود.

5- و علىّ مرتضى پاهاى خود را گذارده است در همان محلّى كه خداوند دست خود را قرار داده بود

                        معاد شناسى، ج‏4، ص: 163

توضیحات

سیره و فضائل

15 مرداد 1391

حجة الاسلام شیخ جعفر كمالي

4936