علامه مجلسی به روایت بزنطی آورده است : مردی به نزد امام رضا علیه السلام آمد و گفت : آیا پروردگار تو می تواند آسمانها و زمین و آنچه را -از موجودات - بین آسمان و زمین است ، همه را در تخم مرغی قرار دهد؟ امام فرمود: آری ! و در چیزی کوچکتر از تخم مرغ هم می تواند .

مگر نه این است که آنها را در چشم تو که کوچکتر از تخم مرغ است ، قرار داده و هرگاه چشمانت را باز می کنی ، آسمان و زمین و آنچه را که بین آنها است ، می بینی و اگرخدا بخواهد ، چشمانت را از دیدن آنها کور و نابینا می کند ؟

(بحار الانوار ، ج4 ، ص 143 ، به نقل از توحید صدوق )

خطبه أمير المؤمنين عليه السّلام در معرّفى خداوند در پاسخ ذعلب‏

شيخ صدوق با سند متّصل خود روايت كرده است از عبد الله بن يونس از حضرت امام جعفر صادق عليه السّلام كه گفت:

بَيْنَا أَمِيرُالْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلَامُ يَخْطُبُ عَلَى مِنْبَرِ الْكُوفَةِ، إذْ قَامَ إلَيهِ رَجُلٌ يُقَالُ لَهُ: ذِعْلَبٌ، ذَرِبُ اللِسَانِ بَلِيغٌ فِى الْخِطَابِ شُجَاعُ الْقَلْبِ، فَقَالَ: يَا أَمِيرَالْمُؤْمِنِينَ! هَلْ رَأَيْتَ رَبَّكَ؟!

فَقَالَ: وَيْلَكَ يَا ذِعْلَبُ! مَا كُنْتُ أَعْبُدُ رَبًّا لَمْ أَرَهُ!

قَالَ: يَا أَميِرَالْمُؤْمِنِينَ! كَيْفَ رَأَيْتَهُ؟!

هنگاميكه حضرت امام أمير المؤمنين عليه السّلام بر فراز منبر مسجد كوفه مشغول ايراد خطبه بودند، مردى به نزد او برخاست كه به وى ذعلب‏

مى گفتند. وى مردى تيز زبان و در خطاب رسا و بليغ و در قدرتِ دل شجاع بود، و گفت: اى أمير المؤمنين! آيا پروردگارت را ديده‏اى؟!

حضرت فرمود: اى واى بر تو! اى ذعلب! من اينطور نيستم كه پرستش كنم پروردگارى را كه وى را نديده باشم!

ذعلب گفت: يا أمير المؤمنين! تو او را به چه كيفيّتى ديده‏اى؟!

قال الله تبارک وتعالی :

«مَا جَعَلَ الله لِرَجُلٍ مِن قَلبَینِ فِی جَوفِهِ» (سوره احزاب آیه 4)

« خدا برای یک نفر دو قلب در جوفش ننهاده »

 در تفسیر شریف و گرانقدر المیزان ،حضرت علامه آیة الـله طباطبائی (رحمة الـله علیه) پیرامون این قسمت از آیه می فرمایند:

{قوله تعالی : ( ما جعل الـله لرجل من قلبین فی جوفه )

کنایة عن امتناع الجمع بین المتنا فیین فی الاعتقاد فإن القلب الواحد أی النفس الواحدة لا یسع اعتقادین متنافیین و رأیین متناقضین فإن کان هناک متنافیان فهما لقلبین و ما جعل الـله لرجل من قلبین فی جوفه فالرجل الواحدلایسعه أن یعتقد المتنافیین و قوله : ( فی جوفه ) یفید زیادة التقریر کقوله : ( ولکن تعمی القلوب التی فی الصدور ).

«این جمله کنایه است از اینکه جمع بین دو اعتقاد متنافی ممتنع است پس بدرستی که یک قلب واحد یا به عبارتی یک نفس واحدة گنجایش برای دو اعتقاد متنافی و دو رأی متناقض را ندارد لذا اگر در جایی دو اعتقاد متنافی وجود داشت کشف می کنیم که آن دو اعتقاد مربوط به دو قلب جدا جدا است و خدا در جوف کسی دو قلب ننهاده پس یک نفر نمی تواند به دو رأی متنافی معتقد شود.