ورود کاربران

غديريه آية الله العظمى شيخ محمد حسين غروى‏

غديريه آيه الله العظمى شيخ محمد حسين غروى‏

غديريه آية الله العظمى شيخ محمد حسين غروى‏

باده  بـده  سـاقـيا ولــــــــى  زخم   غدير                       چـنــگ بـزن مطربا   ولــــى  به ياد امير
تو نيز اى چرخ پيـر بيـــــــــا ز بـالا بـه زيـر                        داد  مسرت  بده  ساغر  عشرت  بگير
بلبـل طبعـم چنـان قافيــــه پرداز شــــــد                        كه زهره درآسمان به نغمه دمسازشد
محيـط كـون و مكـان دائـــره ساز شـــــد                        ســرور   روحــانيان   هو   العلى الكبير
نسيم رحمت وزيد، دهــــــر كهن شـــــد                        جوان نهال حكمت دميد پر زگل ارغوان‏

مسندحشمت رسيدبه خسرو خسروان                        حـجــاب  ظلمت  دريد  ز  آفتاب  مـنـير
وادى خم غديــر، منطقــــه نــــور شـــــد                        يا ز كـف عقـل پيـر تجلـى طــــور شــد
يـا كه بيـانى خطيـرســــر مستور شــــد                        يا شده در يـك سـرير قران شـاه و وزيـر
شاهد بــزم ازل  ، شمع دل جمع شـــد                        تا افق لم يزل روشن از آن جمع شــــد
ظلـمت ديو و دغل، ز پرتوش قمع شـــد                        چه شاه كيوان محل شد به فراز سريــر
چون به سر دست شـاه شير خدا شــد                        بلند به تارك مهر و ماه ظل عنايت فكند
به شوكت فر و جاه به طالعـى ارجمنـــد                        شاه ولايـت پنـاه بـه امر حق شد اميــر
مژده كه شدميرعشق وزيرعقل نخست                       به همت پيرعشق اساس وحدت درست‏
به آب شمشيرعشق نقش دوئيت بشست                 به زير زنجير عشق شير فلك شد اسيـر
فاتح اقليم جود، به جاى خاتم نشست                        يا بـه سپـهر وجـود نيـر اعظـم نشسـت‏
يا به محيط شهود، مركز عالم نشست                        روى حسود عنود سياه شد همچو قيـر
صاحب ديوان عشق، عرش خلافت گرفــت                    مسندايوان عشق زيب و شرافت گرفت‏

گلشن خندان عشق حسن ولطافت گرفت                   نغمـه دسـتان عشـق رفـت به اوج اثيــر
جلـوه به صد نـاز كـرد ليلى حسن قــــــدم                    پـرده ز رخ بـاز كـرد بـدر منيــر ظلـــــــــم‏
نغمه گرى سـاز كـرد معـدن كـل حكـــــــــم                    يا سخن آغـاز كرد عن اللطيـف الخبـيــر
به هر كه مولا منم،علــــى است مولاى او                    نسخه اسما منم،على است طغراى او
سرّ معما منم، علـــــــــى است مجلاى او                    محيط انشا منم،  علــــــى مدار و مديـر
طور تجلى منم، سينه سينا علــى است                    سرّ أنا الله منم، آيت كبرى علــى اسـت‏
درّه بيضا منم، لؤلؤ لالا علــــــــــــى است                    شافع عقبى منم، علــى مشار و مشير
حلقه افلاك را سلسله جنبان على است                    قاعده خاك را اساس وبنيان علـى است‏
دفتر ادراك را طراز و عنوان علــــــى است                     سيد لولاك را علـــــــــــى وزير و ظهيــــر
دائره كـن فكان، مركز عزم علــــــى است                     عرصه كون ومكان خطه رزم علـى است‏
در حرم لا مكان خلوت بزم علـــــى است                     روى زميـن و زمــان بـه نـــور او مسـتنيـر
قبله اهـل قبـول، غـره نيـكـــــوى اوســـت                     كعبه اهل وصول، خاك سر كوى اوســـت‏
قوس صعـود و نزول حلقه ابــــروى اوسـت                     نقد نفوس و عقول به بارگاهش حقيــــر

طلعــت زيبـاى او ظهـور غيــب مصـــــــون                     لعل گهرزاى او مصدر كـاف اســت و نــون‏
سر سويـداى او منـزه از چـند و چــــــــون                     صورت و معنـاى او نگنـجد انـدر ضميــــــر
يوسف كنعان عشق، بنده رخسار اوست                    خضر بيابان عشق تشنه گفتار اوســـت‏
موسى عمران عشق طالب ديدار اوست                     كيست سليمان عشق بردراو يك فقيــر
اى به فروغ جمال، آينه ذو الجلال مفتقـــر                     خوش مقـال مانـده بـه وصـف تـــــــو لال‏
گرچه بــراق خيـال در تـو ندارد مجـــــــــال                     ولـى ز آب زلال تشنه بود نـاگزيـــــــــــــر
و قـــــــالوا: علــــــــــــــــــى علا، قلت: لا                     فان  العلــــى  بعلــــــــــــــــــــــــى  عـلا
و لكـن اقـول كـقول النبــــــــــــــــــــــــــى                      و قـد جمع الخلـق كل المـــــــــــــــــــــلا
الا ان من كنت مولـــى لـــــــــــــــــــــــــه                      يوالى علـــــــــــــــــــــــــــــــــــيا و إلّا فلا 

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید