حمله وهّابىها به كربلا؛ و هدم قبور إمامان بقيع و نقش وهابيت در اين جريانها
وهّابىها كشتار عظيمى از مسلمانان كردند؛ و هر كس وهّابى نبود؛ او را مشرك مىدانستند؛ و خون و مال و ناموس او را مباح مىدانستند. كشتارهاى آناندر بلاد مختلفه، در هر شهرى از سرحدّ ده هزار نفر گذشت.
با لشگرى به كربلاى مُعَلّى حمله كردند؛ و مردم آنجا را محاصره نمودند؛ و تنها در يك روز متجاوز از پنج هزار نفر كشتند؛ و أشياى قيمتى حرم مطهّر را به غارت بردند؛ و بعداً در حرم مطهّر وارد شده؛ ضريح چوبى را كه از نفايس بود كندند؛ و خرد كردند؛ و روى قبر مطهّر از آن چوبها آتش افروختند؛ و با آن قهوه پختند؛ و خوردند.
در روز هشتم ماه شوّال سنه يك هزار و سيصد و چهل و پنج هجرى قمرى، تمام بِقاع متبرّكه و مشاهد مشرّفه ائمّه بقيع: حضرت إمام حسن مُجتبى، و حضرت إمام زين العابدين، و حضرت إمام محمّد باقر، و حضرت إمام جعفر صادق عليهم السّلام را با بقيه بِقاع از قبور دختران رسول الله: زينب و امّ كلثُوم و رُقَيَّه، و قبور عمّههاى رسول الله: صَفِيه و عاتِكه و قبر حضرت امُّ البنين، و قبر حضرت اسمعيل بن جعفر الصّادق، و قبر حضرت إبراهيم فرزند رسول الله، و قبور تمامى أصحاب و تابعين و. أرحام و أزواج رسول الله، و صلحاء و أبرارى كه از حَدِّ إحصاء بيرون است؛ همگى را خراب و با خاك يكسان كردند.
