یکی از مصادیق مهم و بارز در احیای شعائر اهل بیت علیهم السلام عزاداری و گریه بر مصائب آنها مخصوصا در مصائب امام حسین علیه السلام است . و یکی از نشانه های شیعه هم همین است که امام صادق فرمودند: شیعه ما از اضافه گل ما خلق شده است و در شادی های ما شاد و در ناراحتی های ما محزون و ناراحت است . لذا وظیفه داریم نسبت به احیای شعائر دین تمام سعی خود را به کار بگیریم و تمام توان خود را برای رسیدن به این درجه از معرفت بالا ببریم که خود را همرنگ با امام زمان و هم ناله با امام زمان کنیم و با آن حضرت در مصیبتهای امام حسین علیه السلام که بزرگتر از این مصائب در عالم نیست همراه شویم . مصیبتی که امام صادق فرمودند بنی امیه برای ما و شیعیان ما خوشی و شادی و عیدی باقی نگذاشتند .

لذا در این مقاله روایاتی را در ثواب گریه و عزاداری بر سید و سالار شهیدان اباعبدالله الحسین ذکر میکنیم .

   1- قال الصادق علیه السلام : نفس المهموم لظلمنا تسبیح ، و همه لنا عبادة ، و کتمان سرّنا جهاد فی سبیل الله . ثم قال ابوعبد الله : یجب ان یکتب هذا الحدیث بالذّهب .

 امام صادق علیه السلام می فرماید: نفس کشیدن کسی که برای ظلمی بر ما وارد شده مهموم باشد تسبیح است . و مهموم بودن او برای ما عبادت است . و کتمان کردن سر ما جهاد در راه خداست . پس امام صادق علیه السلام فرمود : واجب است این حدیث به طلا نوشته شود .

البکاء للحسین ص 49

   2- قال الصادق علیه السلام : من ذکرنا او ذُکرنا فخرج من عینه دمع مثل جناح بعوضة غفر الله له ذنوبه و لو کانت مثل زبد البحر .

 امام صادق علیه السلام می فرماید : کسی که یاد کند ما را یا یاد کرده شویم نزد او ، پس بیرون آید اشک از چشم او مانند بال مگسی ، می آمرزد خدا گناهان او را هر چند مانند کف دریا باشد .

   البکاء للحسین ص 48

حرکت امیرالمومنین علی علیه السلام برای جنگ جمل ۳۶ هجری.

شهادت مظلومانه حضرت محسن علیه السلام 

نامش را محسن علیه‏السلام گذاشت 
محسن علیه‏السلام عزیز پیامبر صلى اللَّه علیه و آله بود و آن حضرت قبلاً نام او را تعیین کرده بود. اگر این آخرین گل زهرا علیهاالسلام به دنیا مى‏آمد همه به عنوان یادگار نبی مکرم اسلام از او یاد مى‏کردند و گرامیش مى‏داشتند. 
ولى خوب شد به دنیا نیامد، چه آنکه هنوز متولد نشده اینچنین او و مادرش را گرامى داشتند!!! 
قال أمیرالمؤمنین علیه‏السلام: إنّ أسقاطکم إذا لقوکم یوم القیامه و لم تسموهم، یقول السقط لأبیه: «ألا سمیتنی و قد سمّى رسول‏اللَّه صلى اللَّه علیه و آله محسناً قبل أن یولد». امیرالمؤمنین علیه‏السلام فرمود: اگر فرزندان سقط شده‏ى شما روز قیامت شما را ببینند در حالى که نامى براى آنان نگذاشته‏اید، سقط به پدرش مى‏گوید: چرا براى من نامى تعیین نکردى در حالى که پیامبر صلى اللَّه علیه و آله محسن علیه‏السلام را قبل از اینکه به دنیا بیاید نامگذارى کرده بود. 
قالت أسماء: فما دخلنا البیت إلّا و قد أسقطت جنیناً سماه رسول‏اللَّه صلى اللَّه علیه و آله محسناً. 
اسماء مى‏گوید: وارد خانه‏ى حضرت زهرا علیهاالسلام شدیم وقتى که حضرت جنین خود را سقط کرده بود؛ همان که پیامبر صلى اللَّه علیه و آله او را محسن نامیده بود. 

1- وقوع جنگ دومه الجندل

در این روز در سال پنجم هجری در زمان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم غزوه دومه الجندل اتفاق افتاد[1]. در اراضی دومه الجندل گروهی از اشرار همدست شده و به کاروانها حمله میکردند. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم سباع بن عرفطه غفاری را روز 25 ربیع الاول در مدینه به جای خود قرار داد  و با هزار رزمجو بیرون آمدند تا به آن نواحی رسیدند. راهزنان چون متوجه آمدن آن حضرت شدند  فرار کردند. مسلمانان اموال آنان را برداشتند و در بیستم ربیع الثانی وارد مدینه شدند[2].

عبدالرحمن بن ابی لیلی می گوید:من با ابو موسی اشعری از دومة الجندل عبور می کردیم . ابو موسی به من گفت:زمانی که با پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم به دومة الجندل رسیدیم آن حضرت به من فرمود:" در این مکان دو تن از بنی اسراییل حکم به جور کردند، و به زودی در میان امت من دو تن در این مکان به جور حکم می نمایند