اول ربیع الثانی
1-قیام توابین
در روز اول ماه ربیع الثانی سال شصت و پنج هجري قمری سليمان بن صرد با گروهى ازتوابين كه نام شانزده هزار نفر آن در دفتر سليمان ثبت شده بود براى خونخواهى امام حسين(عليه السلام) قيام كردند(1).
پس از شهادت امام حسین و یارانش در کربلا و عدم یارى آن حضرت از سوى مسلمانان، یک حالت پشیمانى درمسلمانان پدید آمد. درشهرکوفه -بزرگترین مرکز شیعیان- ندامت و پشیمانى شیعیان، به خاطر عدم نصرت امام حسین و تنها گذاشتن وى در کربلا، شدت بیشترى داشت و از این بابت، خودشان را سرزنش کرده و خطاکار مى دانستند. آنان، پس از مراسمهاى عزادارى امام حسین علیه السلام و گفت و گوهاى جمعى، به این نتیجه رسیدند که این ننگ و ندامت را نمىتوانند از خود دور کنند، مگر با کشته شدن در راه اهداف امام حسین، وگرفتن انتقام از قاتلان وىبود.
قیام توابین از سال شصت و یک قمرى، پس از شهادت امام حسین (علیه السلام)، شکل گرفت و به تدریج فراگیر شد و طرفداران بسیارى پیدا کرد و به مدت چهار سال شکل گیرى جنبش، نیرو و امکانات قابل توجهى فراهم گردید.
«مختار بن ابى عبيده ثقفى»، كه از مبارزان شيعه و از مخالفان حكومت بنىاميه بود، هنگامى كه از جنبش توّابين با خبر شد، به كوفه رفت و قصد پيوستن به آنان را داشت، ولى با شيوه و روش آنان موافق نبود، زيرا توّابين، با شهادتطلبى و كشته شدن در راه خدا، درصدد تطهير روح خود بودند و از اين راه، مى خواستند بر حكومت بنىاميه وقاتلان امام حسين بتازند و از آنان انتقام گيرند، ولى مختار بن ابى عبيده ثقفى، با مبارزه و نبرد پنهان و آشكار خود، درصدد به دست گرفتن حكومت و آن گاه ، انتقام گرفتن از جنايت كاران واقعه كربلا بود. اتفاقاً در اين راه موفق شد و به آرزو و آمال خويش دست يافت.
بدین منظور رهبران قیام توابین، نخستین روز ربیع الثانى سال شصت و پنج هجری قمرى را آغاز رسمى حرکت خود از شهر بزگ کوفه تعیین کردند.در روز دوم ربيع الثانى، از (نخيله) كوفه براى جنگ با ابن زياد حركت كردند. در شب جمعه پنجم ربيع الثانى از كوفه خارج شدند و روز بعد كنار قبر حضرت اباعبدالله(عليه السلام) رفتند. يك يا سه شبانه روز در كربلا ماندند و گريستند و استغفار نمودند و ضجه و ناله می كردند، به طورى كه مثل آن روز و به آن اندازه صداى ضجه در آن وادى شنيده نشده بود. آخرالامر با لشكر ابن زياد رو به رو شدند؛ و بعد از كشتن عده زيادى از آنان و مبارزات و جانفشانى‌هاى فراوان، سليمان بن صرد در سن نود و سه سالگى در عين الورد به شهادت رسيد از اصحاب سليمان هم فقط بیست و هفت نفر كه مجروح و خسته و تشنه بودند جان سالم به در بردند، و بقيه همه به شهادت رسيدند(2).
منابع : 1- بحارالانوار:ج45ص358.مستدرک سفینه البحار : ج4ص68.مقتل الحسین علیه السلام (ابی مخنف) : 283.تاریخ طبری :ج4ص451.
2-بحارالانوار:ج45ص359.قلائدالنحور:ج ربیع الثانی ص168.طالبین تفصیل این ماجرا به کتاب روضه الصفا و ناسخ التواریخ و قلائد النحور جلد ربیع الثانی مراجعه کنند .
2-کشته شدن حصیر بن نمیر
حصیر بن نمیر ملعون - که در کربلا دلهای اهل بیت را سوزاند - در عین الورد در سال 67 ه به دست ابراهیم پسر مالک اشتر کشته شد و به جهنم واصل گردید(1) .
منابع : 1-قلائد النحور : ج ربیع الثانی ص191
3-شهادت امام محمد باقر علیه السلام به روایتی (1)
منبع : 1- قلائد النحور : ج ربیع الثانی ص 177
- توضیحات
- ربیع الثانی
- 03 اسفند 1390
- حجة الاسلام شیخ محمد کمالی
- 11374
