ورود کاربران

بیست و ششم شعبان المعظم

اعمال شب بیست وششم شعبان المعظم

نمازش ده ركعت است ، در هر ركعت حمد و ده مرتبه آيه ((آمن الرسول(1))) .(2)

پاورقی :

1-سوره بقره :آیه285

2-اقبال الاعمال :ص722 

بیست و پنجم شعبان المعظم


اعمال شب بیست وپنجم شعبان المعظم

نمازش ده ركعت است ، درهر ركعت حمد يكمرتبه الهيكم التكاثر. (1)

پاورقی :

1-اقبال الاعمال :ص722


وفات يزيد بن عبدالملك مروان

در اين روز، سنه 105، يزيد بن عبدالملك مروان وفات (1) کرد .  و اين يزيد سبط يزيد بن معاويه است و بعد از عمر بن عبدالعزيز بتخت نشست و تا مدت چهل روز بسيره عمر رفتار ميكرد، آنگاه چهل نفر مشايخ شام نزد او آمدند و قسم ياد كردند كه خلفا را در آخرت ، حساب و عقابى نيست .  يزيد فريفته گرديد و از سيرت عمر دست كشيد و نقل شده كه غلبه كرده بود بر او محبت جاريه اى حبابه نام و پيوسته با او در عيش و عشرت بود، تا وقتى كه حبابه بمرد، يزيد از مرگ او سخت غمگين شد و عيشش منقص و عقلش ‍ ناقص شد و امر كرد كه مرده حبابه را دفن نكنند و پيوسته او را ميبوسيد و ميبوئيد تا آنكه بدن حبابه متعفن شد و گنديد و مردمان خليفه را بر اين كار عيب كردند اذن داد دفنش كردند و خود بر سر قبر او مقيم شد و بقولى دوباره امر كرد جيفه گنديده او را از گور بيرون آوردند و بالجمله بعد از پانزده روز از مرگ حبابه يزيد نيز بمرد.

پاورقی :

1-تهذیب الکلام :ج2ص18

 


قتل ابو مسلم مروزى بامر منصور

و در اين روز، سنه 137، ابو مسلم مروزى بامر منصور مقتول شد و ابو مسلم همانستكه بنى عباس ‍ بسعى و كوشش او بدولت و خلافت رسيدند و مردى بوده بصفت حزم و بطش معروف و بسيار سفاك و خونريز بوده ، چنانچه عدد مقتولين او را كه جبرا كشته بود: ششصد هزار، شماره كرده اند.(1)

پاورقی :

1-وقایع الایام :ص453

بیست و چهارم شعبان المعظم

اعمال شب بیست وچهارم شعبان المعظم

نمازش دو ركعت است ، در هر ركعت حمد و ده مرتبه سوره نصر . (1)

پاورقی :

1-اقبال الاعمال :ص722

بیست و سوم شعبان االمعظم


اعمال شب بیست وسوم شعبان المعظم

نمازش سى ركعت است ، در هر ركعت حمد و يكمرتبه سوره اذا زلزلت .(1)

پاورقی :

اقبال الاعمال :ص721



وفات سيد ابو محمد اطروش

در اين روز، سنه 304، سيد ابو محمد اطروش حسين بن على بن الحسين بن عمر الاشرف بن امام زين العابدين در آمل وفات كرد و اين سيد جليل معروف به ناصر كبير و جدامى سيدين است و زيديه را باو اعتقاد تمامى است و از تفسير كبير او بسيار نقل مي كنند.
(( قال ابن ابى الحديد: هوشيخ الطالبين و عالمهم و زاهدهم واديبهم و شاعر هم ملك بالاد الديلم و اجبل و لقب بالناصر للحق و جرت له حروب عظيمه مع السامانيه و توفى بطبرستان )) (سنه 304)(1)

پاورقی :

1-شرح نهج البلاغة : ج1ص32.33


بيعت مردم با مطیع الله خلیفه عباسی

و در اين روز، سنه 334، مستكفى بالله خليفه 22 عباسى را از خلافت خلع كردند و با مطيع لله بيعت كردند. (1)  احمد بن بويه ديلمى چشمان مستكفى را كور نمود، پس در بغداد سه خليفه كور، جمع شدند ، قاهربالله  ، متقى بالله و مستكفى بالله و اين هر سه ، بكمال ذلت زندگانى ميكردند.

پاورقی :

1- شرح نهج البلاغة :ج6ص49


تولد عبدالرحمن ابن احمد فارسى 

 و در اين روز، سنه 817: متولد شد عبدالرحمن ابن احمد فارسى (1)ملقب به ملاجامى شيخ الاسلام اهل سنت صاحب نفحات و شرح كافيه و غيره ها و از جمله اشعار او است :

اى مغبچه دهر بده جام ميم                     كامد ز نزاع سنى و شيعه قيم

گويند كه جاميا چه مذهب دارى               صد شكر كه سگ سنى و خرشيعه نيم

و از نوادر او است كه وقتى اين بيت ميخواند:

بسكه در جان فكار و چشم بيدارم توئى                       هر كه پيدا ميشود از دور پندارم توئى

شخصى گفت بلك خرى پيدا شود، گفت : باز پندارم توئى .

پاورقی :

1-وقایع الایام :ص452

بیست و دوم شعبان المعظم

اعمال شب بیست و دوم  شعبان المعظم

نمازش دو ركعت است ، در هر ركعت حمد و يكمرتبه جحد و پانزده مرتبه توحيد . (1)

پاورقی :

1-اقبال الاعمال :ص721


وفات قطب المحدثين  محمد بن على بن شهر آشوب

در اين روز، سنه 588: شيخ اجل اعظم قطب المحدثين  محمد بن على بن شهر آشوب سروى مازندرانى صاحب مناقب و غيره وفات يافت(1) و در بيرون حلب در بلاى كوه معروف به جبل جوشن بخاك رفت در همانجائيكه مشهد السقط و قبر ابن منير شاعر امامى و ابن شهر آشوب از شيوخ شيعه است ولكن علماء عامه نيز بفضل او معترفند و او را تجليل كرده اند و در تراجم حال او را نوشته اند و بكثرت علم و عبادت و خشوع و تهجد، او را ستوده اند و نقل شده كه هميشه باطهارت بوده و گاهيكه مناقب را مينوشته هزار كتاب مناقب نزد او جمع بوه با اين بضاعت تمام در اول كتاب مناقب ميفرمايد:
(( مالى و للتصنيف و التاءليف مع قلة البضاعة وعظم شاءن هذه الصناعة ))(2)

پاورقی :

1-نصائص الوحی المبین :ص37

2-مناقب :ج1ص5