اشکباران - قسمت اول : بر زمین ماندن پیک پیامبر صلّی الله علیه وآله وسلّم

بر زمین ماندن پیک پیامبر صلّی الله علیه وآله وسلّم

ابن عبدالبّر در الاستیعاب می نویسد : همان روزی که رسول خدا وفات کرد، گروهی از مردم در سقیفه بنی ساعده بر خلافت ابوبکر بیعت کردند ؛ اما بیعت عمومیدر روز سه شنبه ، یعنی فردای آن روز بود. سعدبن عباده ، از طایفه ای از خزر جیان و گروهی از قریش از بیعت او سرپیچیدند.

استاد شیخ مفید می نویسد: بیشتر مردم ،به جهت نزاع مهاجران و انصار در کار خلافت، برای دفن رسول خدا حاضر نشدند و بدین جهت ، نماز بر پیکر پیامبر را از دست دادند . انروز صبح وقتی فاطمه سلام الله علیها ناله می زد : عجب صبح شومی است ! ابو بکر شنید و گفت : برای تو صبح شومی است. (1) سید بن طاووس به فرزندش می گوید (( از شگفت ترین چیزهایی که در کتاب مخالفان اهل بیت علیهم السّلام دیدم و طبری هم آن را در تاریخ خود آورده است ، این که پیامبر روز سه شنبه وفات کردند ولی تا روز چهارشنبه دفن نشدند . در روایت دیگر است که پیکرشان تا وقتی که دفن شدند سه روز بر زمین مانده بودند .))

ابراهیم سقفی در جلد چهارم المعرفة می نویسد: (( قطعا پیکر پیامبر تا روز ی که دفن شد ، سه روز بر زمین مانده بود . چه مردم ،به فرمانروایی ابوبکر و نزاع آنها سرگرم بودند.)) علی علیه السّلام نه می توانست از پیغمبر جدا شود و نه می توانست قبل از اینکه آنها بر پیکر پیامبر صلّی الله علیه وآله وسلّم نماز بگذارند ، او را دفن کند. مطمئن نبود که اگر چنین کند، او را به قتل نرسانند ؛ همچنین بیم آن می رفت که مزار پیامبر را نبش نموده، او را بیرون بیاورند و بگویند: زمانی حضرت را دفن کرده است که نمی بایست دفن گردد، یا او را جایی که می بایست دفن نکرده است . خدای بزرگ هم رحمت و عنایت را ازمردم دور کرد. مردمی که پیامبر را در بستر مرگ رها کردند تا به ولایتی که ریشه در نبوت و رسالت او داشت مشغول گردند و خاندان وعترتش را از آن بیرون برانند. فرزندم به رسول خدا سوگند نمی دانم که خرد ،مردانگی ، جان و دمساز بودنشان با پیامبر چگونه به آنان اجازه این کارها را داد ؛ با این که پیامبر برایشان دل می سوزاند و به ازای این خوار کردن ها به آنها نیکی می فرمود.

زید فرزند امام زین العابدین علیه السّلام چنین گفت: به خدا سوگند که اگر این مردم می توانستند حکومت و فرمانروایی را بدون وابستگی به رسالت پیامبر ، به دست آورند ،حتما از اعتقاد به نبوّت برمی گشتند و منکر آن می شدند.(2)

سیدبن طاووس همچنین می نویسد: یکی از حقوق پیامبر بعداز وفات ایشان به ویژه در همان روز وفات ، این بود که مسلمانان همه بر خاک بنشینند ، بلکه خاکستر و سیاهترین جامه ای را که سوگمندان به تن می دارند بپوشند. مخصوصا تمام آن روز را از خوردن وآشامیدن دست بشویند. مردان و زنان همه در گریه وزاری و نوحه سرایی بر سوگ فقدان آن حضرت ، شریک گردند و روزی را بسازند که همتای آن در دنیا نبوده و نباشد.(3)

1. الارشاد ، شیخ مفید، ج1، ص179
2. کشف المهجّة لثمرة المهجة، سیدبن طاووس ، صص71و72.
3. همان،صص70و71

توضیحات

شهادت

22 اسفند 1391

خادمة الزهرا

19495