ورود کاربران

فتاد مرغ دلم ز آشيان در اين وادي

فتاد مرغ دلم ز آشيان در اين وادي

 كه هر كجا رود افتد به دام صيادي

به دانه‌اي در يك‌دانه مي‌دهد بر باد

 نه گوش هوش و نه چشم بصير نقادي

چنان اسير هوا و هوس شدم كه نماند

 نه حال نغمه‌سرايي نه طبع وقادي

 نه شمع انجمني تا كه روشني بخشد

 نه شاهدي كه غم از دل برد به شيادي

 دلا دل از همه برگير و خلوتي بپذير

مدار از همه عالم اميد امدادي

 مگر ز قبله حاجات و كعبه مقصود

 ملاذ حاضر و بادي علي‌ن الهادي

 محيط كون و مكان نقطه‌ي بسيط وجود

 مدار عالم امكان، مجرد و مادي

شها تو شاهد ميقات لي مع اللهي

 تو شمع جمع شبستان ملك ايجادي

 صحيفه‌ي ملكوتي و نسخه‌ي لاهوت

 ولي عرصه‌ي ناسوت بهر ارشادي

 نه ممكني و نه واجب چو واحدي به مثل

 كه هم برون ز عدد هم قوام اعدادي

 مقام باطن تو ذات قاب و قوسين است

به ظاهر ار چه در اين خاكدان اجسادي

 كشيدي از متوكل شدايدي كه به دهر

نديده ديده‌ي گردون ز هيچ شدادي

 گهي به بركه درندگان گهي زندان

 

گهي به بزم مي و ساز باغي و عادي

 تو شاه يكه‌سواران بزم توحيدي

 اگر پياده‌روان در ركاب الحادي

 ز سوز زهر و بلاهاي دهر جان تو سوخت

 كه بر طريقه‌ي آبا و رسم اجدادي 

اي ﺷـﯿﻌﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﺎد درود وﺳـﻼم ﻣﻦ (شعر)

اي ﺷـﯿﻌﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﺎد درود وﺳـﻼم ﻣﻦ

اي ﺷـﯿﻌﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﺎد درود وﺳـﻼم ﻣﻦ          وﻗﺖ اﺳﺖ ﺑﺸـﻨﻮﯾﺪ ﻓﺮازي ﮐﻼم ﻣﻦ

ﻋﻤﺮم ﻧﻪ ﺻﺮف ﺷﺪ ﺑﻪﺳﯿﻪ ﭼﺎﻟﻬﺎ ﻋﺒﺚ       ﮐﺰ  ﺑﻬﺮﺷﯿﻌﻪ ﺑﻮد ﻫﻤﻪ  اﻫﺘﻤﺎم   ﻣﻦ

در اﻧﺰوا  ﻧﺒﻮد ﻫﻤﻪﻋﻤﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻮد             درﺳـﺠﺪه ﮔﺎه ﮔﻮﺷﻪء زﻧـﺪان ﻗﯿﺎم ﻣﻦ

روزيﮐﻪ ﻏﺼﻪ ﺧﻠﻖﺷـﺪ از ﺣﮑﻤﺖ ﺧـﺪا            ﺑﮕﺰﯾﺪ   ﻏﺼﻪ  را دل واﻻ  ﻣﻘﺎم ﻣﻦ

ﭼﻮن ﺟﺎم  ﻋﺸﻖ ﻓﺎل ﺑﻪ ﻧﺎمﺣﺴـﯿﻦ زد            از ﻏﺒﻄﻪ رﻓﺖ درﻃﻠﺐ دردﺟﺎم ﻣﻦ

ﻣﻦآن اﻣﺎم ﻣﻔﺘﺮض اﻻﻃﺎﻋﻪ امﮐﻪﺷـﺪ             از اﻗﺘـﺪار  ﮐﻨـﺞ ﺳـﯿﻪ  ﭼﺎل دام ﻣﻦ

ﺗﻨﻬﺎ ﻧﯽام ، ﻏﺮﯾﺐ ﻧﯽام، ﺑﯽﻧﻮا ﻧﯽام            زﻫﺮاﺳﺖ آن ﮑﻪ ﺑﻮد اﻧﯿﺲ ﻣﺪام ﻣﻦ

ﺑﯽ ﺟﺮم  و ﺑﯽ ﮔﻨﺎه ﺑﻪ زﻧﺪان ﮔﺬﺷﺖ ﻋﻤﺮ        ﻧﻪ  ﺑﻠﮑﻪ   ﺑﻮد ﻧﺴﻞ ﻋﻠﯽ    اﺗﻬﺎم  ﻣﻦ

زﻧﺪان ﻣﺮا ﺑﻪﺧﻮﯾﺶﭼﻪ ﺧﻮش داد ﻋﺎدﺗﻢ           دﯾﮕﺮ ﻧﺪاﺷﺖ ﻓﺎﺻـﻠﻪ ايﺻﺒﺢ و ﺷﺎم ﻣﻦ

ﻫم چون درﺧﺖ رﯾﺸﻪ دواﻧـﺪم ﺑﻪ ﻗﻌﺮ ﺧﺎك        ﺧﻠﺼـﻨﯽ ﯾﺎرﺑﻢ ﺷـﺪه  ﺑﻮد اﻟﺘﯿﺎم   ﻣﻦ

از ﺑﺲ ﮐﻪﻣﺎﻧﺪهﻇﺎﻫﺮي از اﺳـﺘﺨﻮان و ﭘﻮﺳـﺖ       دﯾﮕﺮ     ﻧﺒﻮد ﻃﺎﻗﺘﯽ از  اﺳـﺘﻼم    ﻣﻦ

ﺑﻐﺾ ﯾﻬﻮد ﻗﺪرت ﺳﯿﻠﯽﻓﺰونﮐﻨﺪ                          زﻫﺮاﺳﺖ ﺑﺎﺧﺒﺮ ز رخﻧﯿﻞﻓﺎم ﻣﻦ

ﻫﺮ ﻧﺎﺳﺰا و ﻓﺤﺶ ﻧﺜﺎرمﺣﻼلﺑﻮد                   ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻟﻄﻒوﺟﻮد و ﻧﻮازشﺣﺮام ﻣﻦ

ﻫـﺎرونﺑـﺪﺳﺖ ﻇﻠﻢﻧﮕﻬﺒـﺎنﮐـﺎﻓﺮش               ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺸـﮑﻨﺪﺣﺮم اﺣﺘﺮام ﻣﻦ

ﺑـﺎﮐـﺎم روزه زﯾﺮﺷﮑﻨﺠﻪ ﻟﺒﺎنﺧﺸﮏ               اﻓﻄﺎر زﻫﺮ ﺑﻮد ﺑﻬﺸﺘﯽﻃﻌﺎم ﻣﻦ

اﻣﻀﺎيﻧﯿﻠﯽﻏﻞو زﻧﺠﯿﺮ ﺑﺮ ﺗﻨﻢ                     ﺗﺎﮐﯿﺪ دﯾﮕﺮي اﺳﺖ ﺑﻪﺣﺴﻦﺧﺘﺎم ﻣﻦ

ﺑﺎﮐﺎم ﺗﺸﻨﻪ ﺑﺮ ﻫﻤﻪءﺷﯿﻌﯿﺎنﺧﻮد                 ﻫﻤﺮاﻫﯽﺣﺴﯿﻦﯾﮕﺎﻧﻪ ﭘﯿﺎم ﻣﻦ

ﻣﻬﺪيﮐﺠﺎﺳﺖ ﺗﺎﮐﻪ ﺑﮕﯿﺮد ز دﺷﻤﻨﺎن             ﺑﺎﺿﺮب ذواﻟﻔﻘﺎر ﻋﻠﯽاﻧﺘﻘﺎم ﻣﻦ

ﺷﯿﻌﯿﺎن ﻋﺰم ﺳﻔﺮ ﺟﺎﻧﺐ ﺑﻐﺪاد ﮐﻨﯿﺪ (شعر)

ﺷﯿﻌﯿﺎن ﻋﺰم ﺳﻔﺮ ﺟﺎﻧﺐ ﺑﻐﺪاد ﮐﻨﯿﺪ

 ﺷﯿﻌﯿﺎن ﻋﺰم ﺳﻔﺮ ﺟﺎﻧﺐ ﺑﻐﺪاد ﮐﻨﯿﺪ             ﻫم چو ﻧﯽ  ﻧﺎﻟﻪ  ز بی  رﺣﻤﯽ  ﺻﯿﺎد   ﮐﻨﯿﺪ

ﻗﺒﻞاز آﻧﯽﮐﻪﺷﻮدﺣﻀﺮت ﻣﻌﺼﻮﻣﻪ ﯾﺘﯿﻢ          ﯾﻮﺳﻒ   ﻓﺎﻃﻤﻪ    را  از ﻗﻔﺲ   آزا د   ﮐﻨﯿﺪ

ﺳـﻨﺪي ﺷﺎﻫﮏ اﮔﺮﺧﻮاﺳﺖ دﻫﺪ آزارش          ﻣﮕﺬارﯾﺪ و    دل    ﻓﺎﻃﻤﻪ   را  ﺷﺎد  ﮐﻨﯿﺪ

وﻗﺖ ﺑﺮ داﺷـﺘﻦ ﺳﻠﺴﻠﻪ از ﮔﺮدن او                ﯾﺎدي    از ﻣﯿـﺦ  در  و  آﺗﺶ ﺑﯿـﺪاد ﮐﻨﯿـﺪ

وﻗﺖ ﺑﺮ داﺷـﺘﻦ ﭘﯿــﮑﺮ ﮐﺎﻫــﯿﺪه  او                  ﺑﻬﺮ  ﺗﺸـﯿﯿﻊ ﺟﻨﺎزه   ﻫﻤﻪ ا ﻣﺪاد  ﮐﻨﯿﺪ

ﮔﺮﮐﻪ ﻧﯿﻠﯽرﺧﺶازﺿـﺮﺑﺖ ﺳـﯿﻠﯽدﯾﺪﯾﺪ            ﯾﺎدي از ﮐﻮﭼﻪ  و  از ﺛﺎﻧﯽ  ﺟﻼد  ﮐﻨﯿﺪ

زﻫﺮا ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﺑﻐﺪاد زﻧﺪاﻧﯿﺖ ﺷﺪ آزاد (شعر)

زﻫﺮا ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﺑﻐﺪاد زﻧﺪاﻧﯿﺖ ﺷﺪ آزاد

زﻫﺮا ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﺑﻐﺪاد زﻧﺪاﻧﯿﺖ ﺷﺪ آزاد                 زﻧﺪاﻧﯽ ﻏﺮﯾﺒﺖ زﯾﺮﺷﮑﻨﺠﻪ ﺟﺎن داد

**ايﻣﺎدر اﻣﺎﻣﺖ، زﻫﺮاﺳﺮت ﺳﻼﻣﺖ**

آﺧﺮ ﮐﻨﺎر  زﻧﺪان ﺣﻖ نبی ادا ﺷﺪ                  در  زﯾﺮ  ﺗﺎزﯾﺎﻧﻪ  ﻓﺮزﻧﺪ او ﻓﺪا   ﺷﺪ

**ايﻣﺎدر اﻣﺎﻣﺖ، زﻫﺮاﺳﺮت ﺳﻼﻣﺖ **

ﺑﺎ اﺷﮏ ﻣﺨﻔﯿﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﭘﺮ ﺳﺘﺎره             از  زﻫﺮ ﮐﯿﻦ دﻟﺶ ﺷﺪ ﻗﺮآن ﭘﺎره ﭘﺎره

**ايﻣﺎدر اﻣﺎﻣﺖ، زﻫﺮاﺳﺮت ﺳﻼﻣﺖ **

ﻣﺮﻏﯽﮐﻪ از ﺑﺮاﯾﺶ زﻧﺪان ﺷﺪ آﺷﯿﺎﻧﻪ           ﺑﺮ  ﭘﯿﮑﺮش  ﻋﯿﺎن ﺑﻮد  آﺛﺎر  ﺗﺎز ﯾﺎﻧﻪ

**ايﻣﺎدر اﻣﺎﻣﺖ، زﻫﺮاﺳﺮت ﺳﻼﻣﺖ**

ﻗﺎﺗﻞ ﮐﻨﺎر زﻧﺪان ﺑﺮ ﮔﺮدﻧﺶ ﻏﻞ اﻧﺪاﺧﺖ             از ﺣﻠﻘﻪ ﻫﺎي زﻧﺠﯿﺮ زﺧﻢ ﺗﻨﺶ ﮔﻞ اﻧﺪاﺧﺖ

**ايﻣﺎدر اﻣﺎﻣﺖ، زﻫﺮاﺳﺮت ﺳﻼﻣﺖ **

ﺣﻤﻞ ﺟﻨﺎزه ي  او ﻏﻮﻏﺎي ﻣﺤﺸﺮي ﺑﻮد             ﺗﺎﺑﻮت  او  ﺑﻪ ﺷﺎﻧﻪ از ﺗﺨﺘﻪ ي دري ﺑﻮد

**اي ﻣﺎدر اﻣﺎﻣﺖ، زﻫﺮاﺳـﺮت ﺳـﻼﻣﺖ**

ﭘﺮواﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﺴﻮزﯾـﺪ ﺷـﻤﻌﯽ دﮔﺮ  ﻧﻤﺎﻧـﺪه            از ﻃﺎﯾﺮ وﻻﯾﺖ  ﺟﺰ  ﻣﺸﺖ  ﭘﺮ  ﻧﻤﺎﻧـﺪه

**ايﻣﺎدر اﻣﺎﻣﺖ، زﻫﺮاﺳﺮت ﺳﻼﻣﺖ**

ﺻﺪای ﻧﺎﻟﻪ اي ازﮐﻨﺞ زﻧﺪان (شعر)

ﺻﺪای ﻧﺎﻟﻪ اي ازﮐﻨﺞ زﻧﺪان 

ﺻﺪای ﻧﺎﻟﻪ اي ازﮐﻨﺞ زﻧﺪان             ﺑه ﮔﻮﺷﻢ ﻣﯽرﺳﺪ ﺑﺎ آه ﺳﻮزان

ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺑﺎﺷﺪ اﯾﻦﺻﻮت  ﻣﮑﺮر            ﺻﺪايﺣﻀـﺮت ﻣﻮﺳﯽ ﺑﻦ ﺟﻌﻔﺮ

اﻟـﻬﯽ از دل زارم  ﮔــﻮاﻫﯽ              ﻧـﺪارم  ﺟﺰ  ﺗﻮ  ﻣﻦ دﯾﮕﺮ  ﭘﻨﺎﻫـﯽ

دﮔﺮﻣﻌﺼﻮﻣﻪ ﺟﺎن ﺑﺎﺑﺖ ﻧﺒﯿﻨﯽ           ﺑﻪ ﻣﺮﮔﻢ در   ﻣـﺪﯾﻨﻪ ﻣﯽﻧﺸـﯿﻨﯽ

رﺿﺎ  ﺑﺎﺑﺎ  ﺑﯿﺎ  اﻧﺪر  ﺑﺮ  ﻣﻦ                 ﺑﻪ داﻣﻦ ﮔﯿﺮ اﯾﻦﺳﺎﻋﺖ ﺳﺮ  ﻣﻦ

ﺑﯿﺎ زﻧﺠﯿﺮ از ﮔﺮدن ﺗﻮ  ﺑﺮدار                  ﺑﺮم ﺳﻮي وﻃﻦ ﺑﺎ ﭼﺸﻢﺧﻮﻧﺒﺎر

زیر مجموعه ها