سير علوم و تاريخ شيعه در عصر امام رضا عليه السّلام
سياست إلهيّه أئمّه: با بنى عباس ايجاب نمود تا با آنان مسالمت نمايند، و بر احكام جائره صادره از قِبَلشان صبر نموده و دندان بر جگر نهند، براى هدف اصلى كه إذاعه حق بوده باشد. و اين امر پى نمىگيرد مگر با كار كردن در حال سِرّ و پنهان بدون آنكه آن دستگاههاى جائره جابره استشعار بدين مهم نمايند. زيرا اگر بنى عبّاس فى الجمله استشعار بدين امر مىنمودند أبداً رحمتى در آنان وجود نداشت كه مانع بروز آن نگردند.
و اگر آن گونه مسالمت نبود هر آينه فاتحه آنان و فاتحه شيعيان يكجا خوانده شده، يكسره شربت مرگ را مىنوشيدند پيش از آنكه منزلتشان و كراماتشان از فضائل و علوم و معارف به منصّه ظهور برسد. آن فضائل و علوم و معارفى كه به ذوى البصائر هشدار داد كه: ايشانند گنجينه داران علم رسالت و اهل بيت نبوّت.
