اي به خلق از خلق اولا يا اميرالمومنين
وي به جن و انس مولا يا اميرالمومنين
خلق بي‌تو قطره ي از هم جدا افتاده‌اند 
با تو مي‌گردند دريا يا اميرالمومنين
كيست جز تو باء بسم الله رحمان الرحيم 
در كتاب حق‌ تعالي يا اميرالمومنين
از خدايي با خدايي تا خدايي در خدا 
اي خدا را عبد اعلا يا اميرالمومنين
در شب معراج بر گوشش رسيد آواي تو 
هر چه احمد رفت بالا يا اميرالمومنين
طاعت كونين بي تو شعله‌اي از دوزخ است 
بس بود مهر تو ما را يا اميرالمومنين
پيش‌تر از بودن ما اي همه چشم خدا 
چشم بگشودي تو بر ما يا اميرالمومنين
من نمي‌دانم كه هستي آنقدر دانم كه هست 
خلق عالم بي‌تو تنها يا اميرالمومنين
من نمي‌دانم كه هستي آنقدر دانم كه گشت 
كشته ي راه تو زهرا يا اميرالمومنين
هركه در محشر بود دستش به دامان كسي 
ما تو را داريم فردا يا اميرالمومنين
شك ندارم اين كه فردا دوستان خويش را 
خود كني در حشر پيدا يا اميرالمومنين
درقفايت مي‌دود چون سايه روز و شب نماز 
چون كني رو در مصلا يا اميرالمومنين
ني همين امروز دست خلق بر دامان توست 
انبيا گويند فردا يا اميرالمومنين
اي نگاهت بهتر از گل‌هاي خندان بهشت 
سوي ما هم چشم بگشا يا اميرالمومنين
تو وصي احمدي انصاف اگر دارد عدو 
بس بود «من‌كنت مولا» يا اميرالمومنين
ناز بر جنت كند، آنكو كند با يك نگاه 
باغ حسنت را تماشا يا اميرالمومنين
تا به دست دل بگيرم دامن مهر تو را 
پاي بنْهادم به دنيا يا اميرالمومنين
دوست دارم گر به باغ خلد هم سيرم دهند 
جز توام نبود تمنا يا اميرالمومنين
با تولاي تو حتي در جحيمم گر برند 
از جحيمم نيست پروا يا اميرالمومنين
تا به روي دوش احمد پا نهادي در حرم 
يا علي گفتند بت‌ها يا اميرالمومنين
اين عجب نبود تواند كبريايي بخشدت 
قادر حي توانا يا اميرالمومنين
بي تو فاء «فوق ايديهم» ندارد نقطه‌اي 
اي تو بسم الله را «با» يا اميرالمومنين
تو همه ناديدني‌ها را به چشمت ديده‌اي 
اي خدا را چشم بينا يا اميرالمومنين
در همان آغوش مريم داشت نامت را به لب 
تا مسيحا شد مسيحا يا اميرالمومنين
انما و بلغ و تطهير در شان تو بود 
بارها كرديم معنا يا اميرالمومنين 
«ميثم» آلوده دامانم تو خود با يك نگاه 
پاك كن پرونده‌ام را يا اميرالمومنين

غرق در نور شدم پا تا سر 
تا زنم دم ز علي بار دگر 
قلم وحي بگيريد به دست 
بنويسيد به قلبم حيدر 
روز اول به علي دادم دل 
منم و مهر علي تا آخر 
گرچه نشناختمش يك لحظه 
همه عمر است مرا پيش نظر 
پيشتر زآنكه بگويم مدحش 
هم قلم داد ندا هم دفتر: 
ها علي بشر كيف بشر 
ربـه فيـه تجلا و ظهر 
*****
آفتابي كه فروغش همه جاست 
شهرياري كه رفيق فقراست 
ناشناسي كه بود يار همه 
دردمندي كه به هر درد دواست 
ما چه قابل كه فدايش گرديم 
آن كه گرديد فدايش زهراست 
جان عالم نه، بگو جان رسول 
شاه عالم نه، بگو عبد خداست 
وه چه عبدي كه خدايي دارد 
از سوي حق به قضا و به قدر 
ها علي بشر كيف بشر 
ربـه فيـه تجلا و ظهر 
*****
شهريار دو سرا كيست؟ علي
هم‌نشين فقرا كيست؟ علي
آنكه يك عمر براي اسلام 
جان خود كرد فدا كيست؟ علي
آنكه با دست يداللهي او 
شد سر عمرو جدا كيست؟ علي
بر سر دوش نبي در كعبه 
آنكه بگذاشته پا كيست؟ علي
اوست در ذات الهي ممسوس 
اوست انسان ز انسان برتر 
ها علي بشر كيف بشر 
ربـه فيـه تجلا و ظهر 
*****
كيست اين پاي هوس را زنجير 
كيست اين تير خدا در تقدير 
شير حق همدم اطفال يتيم 
مرد اخلاص و دعا و شمشير 
به اميري جهانش چه نياز 
آنكه بر اژدر نفس است امير 
زهد و تقوا و جهاد و ايثار 
شده هر چار به شانش تفسير 
نخل‌ها گشته ز اشكش سيراب 
چاه‌ها را زده آتش به جگر 
ها علي بشر كيف بشر 
ربـه فيـه تجلا و ظهر 
*****
روز بر قلب سپاهي زده چاك 
شب نهد چهره به سجاده ي خاك 
روز خون مي‌چكد از شمشيرش 
شب كند اشك يتيمي را پاك 
روز بگرفته سر عمرو به دست 
شبش از خوف خدا بيم هلاك 
مي‌زند دور سرش بال زنان 
مرغ شب نغمه ي روحي بفداك 
آفرينش همه خوانند اين بيت 
جن و انس و ملك و شمس و قمر 
ها علي بشر كيف بشر 
ربـه فيـه تجلا و ظهر 
*****
اين همه مهر و وفا يعني چه؟ 
صبر در سيل جفا يعني چه؟ 
فرق بشكافته بر قاتل خويش 
دادن سهم غذا يعني چه؟ 
آن حكومت به سماوات و زمين 
اين تواضع به گدا يعني چه؟ 
تيغ دادن به عدو در پيكار 
از ره لطف و عطا يعني چه؟ 
بنگاريد به هر ريگ روان 
بنويسيد به هر برگ شجر 
ها علي بشر كيف بشر 
ربـه فيـه تجلا و ظهر 
***** 
ركن اركان جهان كيست؟ علي
سر پيدا و نهان كيست؟ علي 
آنكه در بستر پيغمبر خفت 
از پي دادن جان كيست؟ علي
آن كه تا حشر، حكومت دارد 
به زمين و به زمان كيست؟ علي
آن كه در پيكر پاك احمد
بود چون روح و روان كيست؟ علي
«ميثم» اين است و جز اين نيست بگو 
كه علي هست همان پيغمبر 
ها علي بشر كيف بشر 
ربـه فيـه تجلا و ظهر 
*****

محرم عشقي اگر دل حرم حيدر است
چشم كريمان همه بر كرم حيدر است
از ملك او سر بود ساقي كوثر بود
حضرت عيسي مسيح مست دم حيدر است
كعبه به امر اله شد به علي زادگاه
اين همه اجلال و جاه از قدم حيدر است
روي علي ماه ماه قنبر او شاه ما
روح الامين نوكر محترم حيدر است
پيش برو پس مرو بر در هر كس مرو
حاتم طايي خجل از كرم حيدر است
او اگر امضا كند عقده ي دل وا كند
حكمت نون و قلم در قلم حيدر است
او همه جا حاضر است بر همگان ناظر است
روي حسين و حسن جام جم حيدر است
ايكه به عشقي اسير دامن مولا بگير
فاطمه در اين مسير هم قسم حيدر است