ورود کاربران

بر مو آویخته !!

بر مو آویخته !!

« حضرت امام زاده عبدالعظیم حسنی علیه السلام (مدفون در شهر ری) از حضرت جودالائمة علیه السلام و ایشان از پدران بزرگوار خود تا برسد به امیرالمؤمنین علیه السلام  نقل میکنند که حضرت فرمودند:

روزی من و حضرت فاطمه علیهاالسلام به خدمت حضرت رسول صلی الله علیه و آله رفتیم و آن حضرت بسیار گریه میکرد؛ عرض کردم: پدر و مادرم فدای تو باد. چه چیز سبب گریۀ شما شده؟ 

 

فرمود:

شبی که مرا به آسمان معراج بردند زن هایی از امت خویش را در عذاب شدیدی دیدم که گریۀ من برای ایشان است! زنی را به مو آویخته بودند و مغز سرش ...

(سپس حضرت دسته های مختلف زنان را که گرفتار به عذابهای شدید بودند، بیان کردند)

حضرت فاطمه علیها السلام عرض کردند ای حبیب من و ای نور دیده من ، به من خبر دهید که عمل و روش ایشان چه بوده که حق تعالی این عذابها را بر آنها مسلط گردانیده است؟!

حضرت رسول صلی الله علیه وآله فرمودند: ای دخترم:

1- آن زنی که به مو آویخته بودند؛ زنی بود که موهای خود را از مردهای نامحرم نمی پوشانده است.

2-و آن زنی که او را به زبان آویخته بودند؛ با زبانش  شوهرش را آزار میداده

3- و آن زنی که او را به سبنه اش آویخته بودند؛ از همسرش تمکین نمیکرده است (خود را در اختیار شوهر قرار نمیداده)

4- آن زنی که او را به پا آویخته بودند از خانه بی اجازه شوهرش بیرون میرفته

5- آن زنی که گوشت بدن خود را میخورد؛ برای نامحرمان زینت میکرده است

6- آن زنی که پاهایش را به دستهایش بسته بودند؛ خود را نمی شُسته و لباسهایش را پاک نمیکرده و غسل حیض و جنابت انجام نمیداده و بدنش را از نجاسات پاک نمیکرده ؛ و نماز را سبک میشمرده

7- و زنی که کور و کر و لال بود، از زنا فرزند پیدا کرده و به گردن شوهرش انداخته بوده

8- و آن زنی که گوشت بدنش را قیچی میکردند؛ خود را به نامحرمان نمایش میداده که به او رغبت کنند

9- وآن زنی که صورت و بدنش را میسوزاندند و روده های خود را میخورد؛ زنی بود که مرد و زن نامحرم را به یکدیگر میرسانده

10- و آن که سرش، سر خوک بود و بدنش، بدن الاغ ؛ سخن چین و دروغگو بوده است 

11- و آن زنی که به صورت سگ بود و آتش در پشتش داخل میکردند؛ خواننده و آوازه خوان و حسود بوده 

 

وای بر زنی که شوهر خود را به خشم آورد و خوشا به حال زنی که هـمـسـرش را راضی کند. »

                                                                                                                بحارالانوار ج 103/ ص 245

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید