زیارت ناحیه مقدسه با ترجمه مقابل متن

أَلسَّلامُ عَلى ادَمَ صِفْوَةِ اللهِ مِنْ خَلیقَتِهِ ،

سلام بر آدم یارِ مخلص خدا از بینِ آفریدگانش ،

أَلسَّلامُ عَلى شَیْث وَلِىِّ اللهِ وَ خِیَرَتِهِ ،

درود بر شیث ولىّ خدا و بهترینِ بندگانش ،

أَلسَّلامُ عَلى إِدْریسَ الْقــآئِمِ للهِ بِحُـجَّتِهِ ،

سلام بر ادریس که براى خدا حجّتِ او را بپا داشت ،

پنج تن از گریه کنندگان

صدوق در كتاب: خصال از صادق آل محمّد صلى اللَّه عليه و آله و سلم روايت ميكند كه فرمود:

افرادى كه فوق العاده گريه كردند پنج نفر بودند بدين شرح: آدم، يعقوب، يوسف، فاطمه دختر حضرت محمّد صلى اللَّه عليه و آله و على بن الحسين عليهم السّلام.
حضرت آدم از فراق بهشت بقدرى گريه كرد كه اثر اشك در دو گونه صورت مباركش نظير جوى باقى ماند.
حضرت يعقوب بقدرى از فراق يوسف گريه نمود كه چشمان خود را از دست داد و به وى گفته شد: بخدا قسم تو يوسف را از خاطر نخواهى برد تا اينكه افسرده يا نابود گردى.
حضرت يوسف بقدرى براى پدرش يعقوب گريست كه اهل زندان متأذى شدند و به وى گفتند: يا بايد شب گريان و روز ساكت و يا اينكه روز گريان و شب ساكت باشى، يوسف با ايشان با يكى از پيشنهادهاى ايشان موافقت نمود.
حضرت فاطمه اطهر بقدرى از فراق پيغمبر خدا گريه كرد كه اهل مدينه خسته و ناراحت شدند و به او گفتند: تو بواسطه كثرت گريه‏ات ما را اذيت ميكنى لذا حضرت زهراء از مدينه خارج و متوجه قبر شهداء ميشد، وقتى عقده‏هاى قلبى خود را خالى ميكرد بسوى مدينه باز ميگشت.

حضرت على بن الحسين عليهم السّلام مدت بيست يا چهل سال بر حضرت حسين گريست. هيچ غذائى در مقابل آن حضرت نميگذاشتند مگر اينكه گريان ميشد.

كار آن حضرت بجائى رسيد كه يكى از غلامانش به وى گفت:
يا ابن رسول اللَّه! فداى تو شوم، من ميترسم تو خود را (بوسيله كثرت گريه) هلاك نمائى! فرمود: چاره‏اى نيست جز اينكه من غم و اندوه خود را بخدا شكايت كنم من از خدا چيزهائى را ميدانم كه شما نميدانيد. من ياد آور قتلگاه فرزندان فاطمه عليها السّلام نميشوم مگر اينكه گريه راه گلويم را مسدود ميكند

پیشگویی امیرالمومنین علیه السلام  از واقعه کربلا

امیرالمومنین در رابطه با شهادت امام حسین علیه السلام و واقعه کربلا  در جاهای مختلف مطالبی را بیان فرمودند که به بیان بعضی از آنها می پردازیم

مجلسى رضوان الله عليه از «أمالى» صَدُوق با سند خود از أصْبَغ بن نُبَاتَه روايت مى‏كند كه:
بَيْنَا أميرُ الْمُؤْمِنينَ عليه السّلام يَخُطُب النّاسَ وَ هُوَ يَقُوُل: سَلُونى قَبْل أنْ تَفْقِدُونى! فَوَ اللهِ لا تَسْألُونى عَنْ شَىْ‏ءٍ مَضَى وَ لَا عَنْ شَىْ‏ءٍ يَكُون إلّا نَبَّاتَكُمْ بِهِ.
فَقَامَ إلَيْهِ سَعْدُ بْنُ أبى وقّاص فَقَال: يَا أمِيرَ الْمُؤمِنينَ أخْبِرنى كُمْ فِى رَأْسى وَ لِحْيتَىِ مِنْ شَعْرَة؟!
فَقَال لَهُ: أمَا وَ اللِه لَقد سَألْتَنى عَنْ مَسْئَلَة حَدَّثَنىِ خَليلى رَسُولُ الله صلّى الله عليه و آله و سلّم: انّكَ سَتَسْألُنِى عَنْهَا! وَ مَا فى رَأسِكَ وَ لِحْيَتِكَ مِنْ شَعْرَة إلّا و فِى أصْلِها شَيْطَانُ جَالِسُ! فَإنَّ فِى بَيْتِكَ لَسَخْلًا يقُتَلَ الْحَسَيْنَ ابْنِى! وَ عُمَرُ بن سَعْد يَوْمَئِذٍ يَدْرُجُ بَيْنَ يَدَيْهِ 
«در بين وقتى كه أمير المؤمنين عليه السّلام خطبه مى‏خواند و مى‏گفت: بپرسيد از من؛ قبل از آنكه ديگر مرا نيابيد! سوگند به خدا از هيچيك از وقايع گذشته؛ و از هيچيك از وقايع آينده از من نمى‏پرسيد؛ مگر آنكه من شما را بدان مطّلع و آگاه مى‏كنم!
ناگهان سَعْد بن أبى وَقّاص در برابر او برخاست و گفت: اى أمير مؤمنان به من خبر بده كه چند عدد مو در سر و ريش من است؟!

گريه تمام موجودات در سوگ شهادت سيد الشهداء

شيخ صدوق رضوان الله عليه روايت مى‏كند در كتاب علل الشرايع و امالى‏ با سند واحد خود از جبلّه مكيّه، كه او گفت:
از ميثم تمّار شنيدم كه ميگفت: سوگند بخدا كه اين امّت، فرزند پيغمبر خود را در روز دهم محرّم مى‏كشند و دشمنان خدا آنروز را روز بركت قرار مى‏دهند؛ و اين امريست كه از علم خدا گذشته و از قضاى محتوم بوده و بر اساس عهدى كه أمير المؤمنين عليه السلام با من نموده است، من از آن آگاهى يافته‏ام.

أمير المؤمنين بمن خبر داد كه تمام موجودات بر فرزند پيغمبر گريه مى‏كنند حتّى درندگان در بيابانها و ماهيان درياها و مرغان بر فراز آسمان.
و گريه مى‏كنند بر او خورشيد، و ماه، و ستارگان، و آسمان، و زمين، و مؤمنان از انس و جن، و تمام فرشتگان آسمانها، و رضوان: خازن بهشت، و مالك: پاسبان دوزخ، و فرشتگان پاسبانان، و نگاهدارندگان عرش، و آسمان.
و در آن هنگام، خون و خاكستر ببارد.

سپس ميثم گفت: واجب است لعنت خدا بر قاتلان حسين عليه السلام، همانطور كه بر مشركينى كه با خدا خداى دگرى را شريك قرار مى‏دهند، واجب شده است و همانطور كه واجب است بر يهود و نصارى و مجوس.