يا رسول اللَّه! چرا خدا على بن ابى طالب را فضيلت و برترى داده؟!

ديلمى در كتاب: ارشاد القلوب از سلمان فارسى روايت ميكند كه گفت:

من در مسجد در حضور پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله نشسته بودم كه ديدم عباس بن عبد المطلب بحضور رسول خدا مشرف شد و سلام كرد، پيغمبر خدا جواب سلام وي را داد و به او مرحبا گفت. عباس گفت: يا رسول اللَّه! براى چيست كه خدا على بن ابى طالب را بر ما اهل بيت فضيلت و برترى داده، در صورتى كه ما همه از يك خاندانيم!؟
رسول اعظم اسلام فرمود: اكنون جواب تو را ميدهم، هنگامى كه خداى توانا من و على را خلق كرد آسمان و زمين، بهشت و دوزخ، لوح و قلمى در كار نبود.
موقعى كه خدا تصميم گرفت ما را بيافريند سخنى گفت كه از آن نورى بوجود آمد، سخن ديگرى گفت كه از آن نورى بوجود آمد، آنگاه آنها را با يك ديگر ممزوج نمود. سپس من و على را از آنها آفريد، نور عرش را ازنور من آفريد. پس بنا بر اين: من از عرش جليل‏ترم، نور آسمانها را از نور على خلق كرد پس على از آسمانها جليل‏تر است.
نور آفتاب را از نور حسن و نور ماه را از نور حسين آفريد پس ايشان از آفتاب و ماهتاب جليل‏ترند. ملائكه خداى سبحان را تسبيح ميكنند و ميگويند:
سبوح قدوس من انوار يعنى پاك و منزه است خدا. چقدر اين نورها نزد خدا گرامى هستند!! موقعى كه خدا در نظر گرفت ملائكه را امتحان نمايد ابر تاريكى بر ايشان فرستاد كه يك ديگر را نميديدند ملائكه گفتند: پروردگارا! از آن روزى كه ما را آفريده بودى يكى چنين منظره‏ى را نديده بوديم!؟ تو را بحق اين انوار قسم ميدهيم كه اين ظلمت و تاريكى را از ما دور نمائى؟
خداى توانا نور فاطمه را آفريد و آن را مانند قنديل بر كنار عرش آويخت و از آن نور آسمانها و زمينهاى هفتگانه را خلق نمود، بدين جهت است كه فاطمه اطهر زهراء ناميده شد.
ملائكه خدا را تسبيح و تقديس ميكردند، خداوند سبحان فرمود: بعزت و جلال خودم قسم كه من ثواب تسبيح و تقديس شما را براى اين فاطمه و پدر و شوهر و فرزندان وى قرار خواهم داد.
سلمان مى‏گويد: عباس از حضور پيامبر خدا خارج و با حضرت على بن- ابى طالب مواجه شد، على عليه السّلام را بسينه خود گرفت و ميان دو چشم وى را بوسيد و باو گفت: پدرم بفداى اهل بيت مصطفى صلى اللَّه عليه و آله باد، چقدر شما نزد خدا گرامى ميباشيد!؟