ابداع نور فيض ظهور حضرت زهراء

در ابداع نور فاطمي چهار قسم روايت است از پاره اخبار و آثار معلوم مي‏شود که نور فاطمه‏ي علا حده مستقلا خلق شده و از بعض اخبار معلوم مي‏شود از نور پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم خلق شده و از چند حديث معتبر ظاهر است که از نور پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم و حضرت امير برانگيخته شده و از حديث علل بروايت معاذ بن جبل و حديث خصال و معاني الاخبار مرويست که نور پيغمبر و حضرت امير و حسنين معاپيش از هفت هزار سال خلق شدند و ترتيب در اين حديث منظور نيست.

قسم اول در روايت انس بن مالک چنين است (ثم ان الله خلق الظلمه بالقدره فارسلها في سحائب البصر فقالت الملائکه سبوح قدوس ربنا منذ عرفنا هذه الاشباه ما راينا سوء فحرمتهم الا کشفت ما نزل بنا فهنالک خلق الله تعالي قناديل الرحمه و علقها علي سرادق العرش فقالت الملائکه اليهنا لمن هذه الفضيله و هذه الانوار فقال هذا نور امتي فاطمه الزهراء فلذالک سميت امتي الزهراء لان السماوات والارضين بنورها زهرت و هي ابنه نبيي و زوجه وصيه)

و اين حديث را مرحوم شيخ مفيد و شيخ طوسي و طبرسي و صاحب کشف الغمه باسانيد خود از فضل بن شاذان از موسي بن جعفر روايت کرده‏اند و کذا در جلد 7- و 10- بحار و رياض الجنان و منافي نيست ظهور نور آن مخدره در آسمانها با قدمت و سبقت نور مقدس پدر بزرگوارش و اين اظهار و ازهار يکي از جلوات آن سيده‏ي کائنات بوده وجود مقدس فاطمي جلوه از جلوات محمدي است و ايضا از قسم اولست روايت معاني الاخبار از سيد ابراري (قال صلي الله عليه و آله و سلم خلق الله نور فاطمه قبل ان يخلق الارض والسماء فقال بعض الناس يا نبي‏الله فليست هي انسيه فقال فاطمه حوراء انسيه قال خلقهاالله عز و جل من نوره قبل ان يخلق آدم اذ کانت الارواح فلما خلق الله عز و جل آدم عرضت علي آدم قيل يا نبي‏الله فاين کانت فاطمه‏ي قال کانت في حقه تحت ساق العرش قالوا يا نبي‏الله فاين کان طعامها قال التسبيح والتهليل والتمجيد فلما خلق الله عز و جل آدم و اخرجني من صلبه و احب الله ان يخرجها من صلبي فجعلها تفاحه في الجنه و اتاني بها جبرئيل الخ (آنچه در لقب منصوره سبق ذکر يافت)

و جلوات آن نور فاطمي تجليات خاصته داشته گاهي در ساق عرش گاهي در آسمانها هر يک بنحو خاص و نهج مخصوص و گاهي در بهشت در نظر آدم و حواء بصورت جاريه حسناء و گاهي در حقه نور و گاهي در قنديل محجوبه و مستوره و گاهي در سيب و رطب و انگور بهشتي و اين از خصائص آن مخدره است

قسم دوم دسته اخباريست که دلالت دارد آن مخدره از نور رسول خدا خلق شده است و از نقل همه آنها عذر مي‏خواهم چون آن روايات را در جلد سوم (تاريخ سامره) در نصوص امامت امام علي النقي (ع) کاملا ايراد کرده‏ام در اينجا از کتاب متقضب الاثر اين يک حديث را مي‏نويسم سلمان فارسي از رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم روايت مي‏نمايد که آن حضرت فرمود خداوند مرا از صفوه نور خود خلق فرمود و مرا باطاعت خود خواند پس اطاعت کردم خدا را پس از نور من نور علي را خلق کرد و او را بطاعت خود خواند و علي او را اطاعت کرد آنگاه از نور من و علي فاطمه (ع) را خلق نمود و او را دعوت بطاعت خود فرمود اجابت کرد آنگاه از نور من و علي و فاطمه‏ي نور حسن و حسين را خلق کرد و ايشان را بطاعت خود خواند اجابت کردند پس ما را به پنج اسم يکي از اسماء خود ياد کرد خدا محمود است و من محمد خدا عالي است و ابن عم من علي است خدا فاطر است و اين است فاطمه‏ي و از براي خدا احسان است و اين است دو فرزند من حسن و حسين پس خلق کرد از نور ما نه نفر از ائمه طاهرين را و ايشان را بطاعت خود دعوت کرد الحديث

قسم سوم (ر) اخباريست که انوار خمسه از يک چشمه باشند محل حاجت آن روايات يکي اين است که رسول خدا بعمويش عباس بن عبدالمطلب فرمود اي عمو من و علي و فاطمه و حسن و حسين از يک چشمه‏ايم و ما را خداوند خلق فرمود وقتي که آسمان و زمين و بهشت و دوزخ نبود و ما بوديم و تسبيح خدا را مي‏کرديم در وقتي که تقديس و تسبيح کننده نبود خداوند متعال خواست صنعت و خلقت خود را ظاهر کند شکافت نور مرا و از آن عرش را خلق کرد پس نور عرش از نور من است و نور من از نور اله است و من از عرش افضل مي‏باشم پس شکافت از نور علي بن ابي‏طالب و خلق کرد از آن ملائکه را پس نور ملائکه از نور علي است و نور علي از نور خدا است و نور او افضل از ملائکه است پس شکافت نور دخترم فاطمه را و خلق کرد از او آسمان و زمين را و نور فاطمه از نور خدا است و فاطمه‏ي افضل است از آسمانها و زمينها پس از نور امام حسن آفتاب و ماه را خلق کرد و نور حسن از نور خداست و او افضل از شمس و قمر است پس شکافت نور حسين را و از آن بهشت و حورالعين را خلق کرد پس نور جنت و حورالعين از نور حسين است و نور حسين از نور خداست و الحسين افضل من الجنه والحور العين آنگاه در اين حديث ذکر فرموده ظهور ظلمت و خلقت قنديل را که سابقا باو اشاره شد و نيز از غرائب علو حق اين است که خوارزمي حنفي در مناقب خود روايتي ذکر کرده که تمام آن را در تاريخ سامراء بالفاظها ايراد کرده‏ام محل شاهد در اينجا اين است که خداوند متعال در شب معراج برسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم خطاب مي‏کند (يا محمد اني خلقتک و خلقت عليا و فاطمه والحسن والحسين والائمه من نوري الخبر)

قسم چهارم خبري که نور فاطمه از نور رسول خداست صاحب کشف الغمه و ديگران سند را بموسي بن جعفر مي‏رسانند که آن حضرت فرمود خداوند از نوري که اختراع کرده بود و از نور عظمت او بود نور محمد را خلق کرد و همان نور لاهوتيه است که از براي موسي بن عمران در طور سينا تجلي کرد و آن جناب طاقت نياورد و آن کوه قرار نگرفت و حضرت موسي غش کرد پس آن نور را دو قسمت فرمود يکي پيغمبر شد و يکي اميرالمؤمنين عليه‏السلام و از نور خود غير از اين دو نفر را خلق نکرد و بقدرت خود هر دو را از براي خود آفريد و برگزيد و برايشان از نفس خود دميد و اين دو بزرگوار را بصورتشان مصور داشت و علمش را در ايشان بوديعت نهاد و تعليم بيان کرد و علم غيب خود را بديشان آموخت و بر آن آگاه فرمود پس قرار داد يکي را بمنزله‏ي نفس و ديگري را بمنزله‏ي روح ظاهرشان بشريه است و باطنشان لاهوتيه پس ظاهر بشريت جلوه کردند تا مردم طاقت ديدار آن آفتاب درخشان و ماه تابان را داشته باشند پس اقتباس کرد از نور محمد صلي الله عليه و آله و سلم نور فاطمه را و از نور فاطمه نور حسن و حسين را مانند اقتباس نور چراغ از ديگري آنگاه اين انوار از صلبي بصلبي و از بطني ببطني و از رحمي برحمي نقل شد الخ

کيف کان نور جناب فاطمه‏ي بالانفراد يا از نور جناب رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم يا از نور آن حضرت و اميرالمؤمنين يا از نور پروردگار همه يک نوع واحده‏اند و از يک مصدر و مبدء ابداع و انشأ شده‏اند و از يک منشأ و محل مشتق گرديده‏اند ليکن بر حسب وقت و زمان حکمت معلومه‏ي و استعداد قابل اين مستوره ام‏الفضائل بذاتها و حقيقتها در ملکوت اعلي و عالم بالاتجليات خاصته داشته و از هر تجلي باسم و لقبي خوانده مي‏شد است

رياحين الشريعه   ج1 / ص 246 تا 250

دو روايت در بيان ولادت با سعادت حضرت فاطمه زهرا

روي عن الصّادقَيْن صلوات اللَّه عليهما: و کان مبدء حمل خديجه عليهاالسلام عنها بها انّ النبي صلي اللَّه عليه و آله لما عرج به الي السماء اکل من ثمار الجنه فحولها اللَّه تعالي ما في ظهره فلما هبط الي الارض واقع خديجه فحملت بفاطمه عليهاالسلام ففاطمه حوراء انسيه و کلما النبي (ص) الي رائحه الجنه کان يشمها فيجد منها رائحه الجنه الحديث.

و ايضا: عن عايشه: قال رسول‏اللَّه صلي اللَّه عليه و آله لما اسري بي الي السماء ادخلت الجنه فوقعت علي شجره من اشجار الجنه لم ارفي الجنه احسن منها و لا ابيض منها ورقا ولا اطيب ثمره فتناولت ثمره من اثمارها فاکلتها: فصارت نطفه في صلبي فلما هبطت الي الارض واقعت خديجه فحملت بفاطمه رضي اللَّه عنها فاذاانا اشتقتُ الي ريح الجنه شَمَمْتُ ريح فاطمه:

(از کتاب الدّرالمنثور ج 5 ص 218 سوره اسري)

مضمون اين دو روايت معتبر با هم يکي است و مُثبت آن است که تکون نطفه در صُلْبِ حضرت ختمي مرتبت از ثمره‏ي اشجار جنت منشأت گرفته و پس از معراج آن بزرگوار و هبوطش بزمين با مواقعه با حضرت خديجه عليهاالسلام، موجب حمل آن بانوي مکرمه به وجود فاطمه زهراي اطهر(س) دختر والاگهر پيغمبر خاتم صلي‏اللَّه عليه و آله و سلم گرديده است و به همين جهت بوده است که آن حضرت بوي بهشت را از دخترش فاطمه زهرا سلام‏الله‏عليها استشمام مي‏نموده است و او را انسيه حوراء ناميده است.

انسيّه‏ي حورا سبب اصل اقامت 

اصلي که بباليد بدو نخل امامت

نخلي که ز توليد قدش زاد قيامت 

گنجينه عرفان گهر بحر کرامت

در باغ نبي طُوبي افراخته قامت 

در ساحت بستان ولي سر و لب جو

آيينه ايزد نما / ص 27 تا 19

فروزندگي به هنگام ولادت

زهرا عليهاالسلام به هنگام ولادت نورافشاني کرد و آسمان‏ها و زمين را به نور خويش روشن ساخت.

«... فلما سقطت الي الأرض أشرق منها النور حتي دخل بيوتات مکه و لم يبق في شرق الأرض و لا غربها موضع الا أشرق فيه ذلک النور...

به هنگام تولد آنگاه که بر زمين قرار گرفت نوري از آن وجود مبارک تابش گرفت و به همه خانه‏هاي مکه وارد شد و در شرق و غرب عالم جايي نماند مگر آن که آن نور بدان جا راه يافت.

زهرا عليهاالسلام به محراب عبادت که مي‏ايستاد آن‏گونه که ستارگان بر اهل زمين درخشش دارند او بر آسمانيان مي‏درخشيد.

«... لانها کانت اذا قامت في محرابها زهر نورها لأهل السماء کما يزهر نور الکواکب لأهل فروزش نور هر صبح و شام بر اهل مدينه پشتوانه‏اي بر درستي اين اسم تابناک است.

زخم خورشيد/  ص 105 و 106

ولادت ملکوتي حضرت زهرا و نخستين سخن او

هنگامي که حضرت خديجه عليهاالسلام با پيامبر صلي اللَّه عليه و آله ازدواج کرد، زنان مکه اعتصاب عمومي کردند، که از خديجه عليهاالسلام دوري کنند، و به او اعتنا نکنند، آن بانوي مقاوم، از سرزنش سرزنش گران نهراسيد و به حمايت خود از پيامبر صلي اللَّه عليه و آله و اسلام ادامه داد، هنگامي که ولادت حضرت زهرا عليهاالسلام نزديک شد، طبيعي است که بانوان در چنين وقتي نياز به کمک بانوان ديگر دارند، خديجه عليهاالسلام از زنان قريش و بني‏هاشم، کمک خواست، ولي آنها بر اثر کينه و عداوتي که با اسلام و خديجه عليهاالسلام داشتند، پيام دادند که هرگز ما تو را ياري نخواهيم کرد.

خديجه عليهاالسلام غمگين شد، ناگاه در همين لحظه چهار بانوي بلند قامت و گندمگون که شبيه زنان بني‏هاشم بودند به محضر خديجه عليهاالسلام آمدند، خديجه عليهاالسلام از ديدن آنها وحشتزده شد، يکي از آنها گفت: «غمگين نباش، ما از جانب خدا به سوي تو آمده‏ايم، ما خواهران تو هستيم، من «ساره» (همسر ابراهيم خليل) هستم، و اين «آسيه» است، آن ديگر مريم عليهاالسلام است، چهارمي کلثوم خواهر موسي عليه‏السلام است، خداوند ما را براي کمک به تو فرستاده است».

يکي از آنها در جانب راست خديجه عليهاالسلام نشست، و ديگري در جانب چپ او و سومي در پيش روي او و چهارمي پشت سر او نشستند و در اين هنگام فاطمه زهرا عليهاالسلام چشم به جهان گشود، در حالي که به طور کامل پاک و منزه بود...

نخستين سخني که حضرت زهرا عليهاالسلام در همان روز ولادت به زبان آورد اين بود:

«گواهي مي‏دهم که معبودي جز خداي يکتا و بي‏همتا نيست، و پدرم رسول خدا است، و شوهرم سرور اوصياء است، و فرزندانم سرور نوه‏هاي پيامبرند».

فاطمه عليهاالسلام در رشد و نمو، بي‏نظير بود، به طوري که روايت شده: «اندازه‏ي رشد يک روز او برابر اندازه رشد يک ماه ساير کودکان بود»

نگاهي بر زندگي حضرت فاطمه / ص 22 و 23

زلزله بزرگ در لحظه ولادت فاطمه

حضرت علي عليه السلام فرمود:

در شب تولد نور پاک فاطمه، زلزله عظيمي در مکه اتفاق افتاد که سنگهاي بزرگي از کوه ابوقيس جدا شد و بر زمينهاي پس و بلند مي غلطيدند. آن قدر اين زلزله ادامه داشت که ابوطالب بر بالاي بلندي رفت و به خداوند عرض ‍ کرد: الهي و سدي اساءلک بالحمدية المحمودية و العلوية العالية و بالفاطيمة البيضاء الا تفضلت علي اهل التهامة بالرحمة و الرافه. اي خدا و آقاي من. به مقام حمد شده محمدي و مقام بلند علوي و مقام ودرخشان فاطمي از او در خواست مي کنم که بر اهل مکه بوسيله رحمت و مهربانيت تفضل و احسان نمايي. به اين ترتيب ابوطالب در پيشگاه خداوند به ساحت مقدس پيامبر عليه السلام و علي و فاطمه عليها السلام توسل جست و از برکت نام ايشان همان لحظه زمين مکه آرام شد.

پس از آن مرم آن کلمات را حفظ کرده و در شرايد و بلاها مي خواند ولي جهت آن را نمي دانستند

رياحين جلد 1 ص 58  / الگوي رفتاري حضرت زهرا