توقف علی علیه السلام در دکان میثم تمار

   فی « سفینة البحار» انفذ امیرالمؤمنین علیه السلام میثم التمار فی امر ، فَوَقَفَ علی باب دکانه فأتی رجل یشتری التمر فأمره بوضع الدرهم و رفع التمر ، فلما انصرف میثم وجد الدرهم بهرجاً فقال : فی ذلک فقال علیه السلام : فَإذَن یکون التمر مُرّاً فاذا هو بالمشتری رجع و قال هذا التمر مُرٌّ .

   علی علیه السلام میثم تمار را برای امری فرستاد ، خود در آنجا برای حراست دکان ایستاد ، مشتری آمد خرما بخرد علی علیه السلام فرمود : پول را بگذار و خرما بردار . چنین کرد ، چون میثم برگشت دید پول قلب است ، خدمتش عرض کرد ، فرمود : خرما هم تلخ است در این هنگام مشتری آمد عرض کرد این خرما تلخ است .

(گنجینه اخلاق / جامع الدرر فاطمی / ج 2/ ص 17 ) 

خبر سراقة بن جعشم
هنگامى كه حضرت رسول صلى اللَّه عليه و آله از غار ثور بطرف مدينه حركت فرمودند، سراقة بن جعشم بدنبال آن حضرت رفت، او در نظر داشت پيغمبر را دستگير كند و به مشركين تحويل دهد، تا جاه و مقام او در نزد آنها بيشتر گردد، وى حضرت رسول را تعقيب مينمود، موقعى كه به آن جناب رسيد يقين نمود كه به مقصود خود رسيده و هنگامى كه در پى فرصت بود و ميخواست نيت و قصد خود را انجام دهد ناگهان دست و پاى اسبش بزمين فرو رفت.

حضرت رسول صلى اللَّه عليه و آله و گوسفند ام معبد

حضرت خاتم النبيين صلى اللَّه عليه و آله هنگامى كه از مكه به طرف مدينه مهاجرت مي فرمود ابو بكر و عامر بن فهيره، و عبد اللَّه بن اريقط ليثى نيز در خدمت آن جناب بودند، در اين هنگام به خيمه امّ معبد خزاعيه رسيدند، امّ معبد در حالى كه جامه‏اى را به خود پيچيده بود، در كنار خيمه خود نشسته بود.

حضرت رسول و همراهان از وى مقدارى گوشت و خرما خواستند، ليكن وى چيزى نداشت تا به آنان بفروشد در اين موقع حضرت و همراهانش زاد و توشه‏اى نداشتند و لذا از اين زن طعام و غذا طلب كردند، ام معبد گفت: اگر ما چيزى داشتيم احتياجات شما را رفع ميكرديم، و نمي گذاشتيم شما از بى‏طعامى ناراحت شويد.

ناله و فرياد ستون در فراق حضرت رسول صلى اللَّه عليه و آله

در مسجد پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله درخت خشكى بود كه حضرت بر او تكيه ميكرد و براى مردم موعظه مي فرمود، هنگامى كه جمعيت مسلمين رو به افزايش نهاد، براى آن بزرگوار منبرى درست كردند، موقعى كه حضرت رسول بالاى منبر تشريف بردند، از اين ستون خشكيده فرياد و ناله‏اى مانند فرياد شير شنيده شد، حضرت از منبر پائين آمد و درخت را در بر گرفت، و او مانند كودكان كه مورد نوازش مادران قرار مي گيرند از ناله و فرياد باز ايستاد.

زندگانى چهارده معصوم عليهم السلام، ص29