نفس باد صبا مشك فشان خواهد شد
نفس باد صبا مشك فشان خواهد شد عالم پـیـر دگر باره جوان خـواهـد شد
ارغوان جام عقيقى به سمن خواهد داد چشم نرگس به شقايق نگران خواهد شد
اين تطاول كه كشيد از غم هجران بلبل تا سرا پرده گل نعـره زنان خــواهد شد
گر ز مسجد به خرابات شدم ، خرده مگير مجلس وعظ درازست و زمان خواهد شد
اى دل ار عشـرت امروز به فردا فكــنى مايه نقد بقا را كه ضمان خواهد شد ؟
ماه شعبان منه از دست قدح كاين خورشيد از نظر تا شب عيـد رمضـان خواهد شد
گل عزيز است غنيمت شمريدش صحبت كه به باغ آمد ازين راه و از آن خواهد شد
مطربا مجلس انس است ، غزل خوان سرود چند گوئى كه چنين رفت و چنان خواهد شد
« حافظ » از بهر تو آمد سوى اقليم وجود قدمى نه به وداعش كه روان خواهد شد
