امام حسن عسکري عليه السلام به نقل از اميرالمؤ منين عليّ عليه السلام حکايت فرمايد:

روزي پيرمردي به همراه فرزندش نزد رسول خدا صلّي اللّه عليه و آله شرفياب شد.

پيرمرد با گريه و زاري عرضه داشت: يا رسول اللّه! من پسرم را بزرگ کردم و هزاران رنج و زحمت برايش متحمّل شدم و از مال و ثروت خود، او را کمک کردم تا آن که مستقلّ و خودکفا گرديد، ولي امروز که من ضعيف و ناتوان گشته ام و تمام اموال و هستي خود را از دست داده ام، او از هر گونه کمکي به من دريغ مي کند و حتّي لقمه ناني هم به من نمي دهد.

مرحوم علاّمه مجلسي رحمة اللّه تعالي عليه، به نقل از يکي از اصحاب امام جعفر صادق عليه السلام به نام محمّد بن سنان حکايت کند:

از حضرت صادق آل محمّد صلوات اللّه عليهم شنيدم، که در جمع اصحاب خود مي فرمود:

علاّمه مجلسي در حديثي به نقل از صادق آل محمّد صلوات اللّه عليهم، آورده است:
روزي پيامبر الهي در منزل خويش نشسته بود؛ که خواهر رضاعي آن حضرت بر ايشان وارد شد.

امّ سلمه همسر رسول خدا صلوات اللّه عليه حکايت کند:
در آن روزهائي که حضرت، در بستر مرض و آن ناراحتي که سبب فوت و شهادت حضرتش شد، به بعضي از اطرافيان خود فرمود:

دوست مرا بگوئيد بيايد، عايشه شخصي را به دنبال پدرش ابوبکر فرستاد و چون او وارد شد حضرت رسول صورت خود را از او برگرداند و اظهار داشت: