نماز خواندن در كنار قبر إمام معصوم، از أفضل طاعات است، در اشعار بحر العلوم (ره)

چقدر خوب و عالى مرحوم سيد بحرالعلوم رضوان الله عليه در «منظومه» خود فرموده است:

          أكثِرْ مِنَ الصَّلَوةِ فِى الْمَشَاهِدِ             خَيرِ الْبِقَاعِ أفْضَلِ الْمَعَابِدِ 1

             لِفَضْلِهَا اخْتِيرَتْ لِمَنْ بِهِنَّ حَلّ             ثُمَّ بِمَنْ قَدْ حَلَّهَا سَمَا الْمَحَلُّ 2

             وَ السِّرُّ فِى فَضْلِ صَلَوةِ الْمَسْجِدِ             قَبْرٌ لِمَعْصُومٍ بِهِ مُسْتَشْهَدِ 3

سُعُودى‏ها همانند پهلوى، كمر خود را براى هدم إسلام بسته‏اند

خراب كردن قبور إمامان والا مقام و أوصياى رسول الله، در بقيع به دست سُعُودى ها درست در وقتى صورت گرفت كه بر هر يك از كشورهاى إسلامى، يكى از ديكتاتورهاى بنده و بَرده و سر سپرده و ناموس فروخته خود را گماشتند. در ايران رضاخان ميرپنج را سردار سپه؛ و پس از آن رئيس الوزراء، و بلافاصله به مقام سلطنت نشاندند. در تركيه، مُصْطَفى كَمال پاشا (آتاترك) را و در عراق مَلِك فَيصَل پدر ملك غَازى را، و در مصر مَلِك فؤاد پدر ملك فاروق را و همچنين درساير كشورها.

در آنوقت كه خبر تخريب قبور أئمّه بقيه به ايران رسيد؛ شيعيان جگر سوخته و عاشق اين سرزمين كه خود از جهت أمر داخلى خود و فشار سخت ديكتاتورِ تازه پا به ميدان گذارده، قدرت بر حركت نداشتند؛ كجا مى‏توانستند فكرى براى بقيع كنند؟ اين از نظر ملّت. و أمّا از نظر دولت، خود دولت با سُعُودى‏ها در التزام و تعهّد به أجانب در هَدْم دين جهت مشترك داشتند. نهايت كارى كه مردم مى‏كردند تشكيل مجالس عزادارى و اجتماع در خانه علماء و بالمآل تلگرافى كه أحياناً در إبراز تأسّف به علماى نجف و كربلا مخابره مى‏شد.

 امام شناسى، ج‏11، ص: 249

حمله وهّابى‏ها به كربلا؛ و هدم قبور إمامان بقيع‏ و نقش وهابيت در اين جريانها

وهّابى‏ها كشتار عظيمى از مسلمانان كردند؛ و هر كس وهّابى نبود؛ او را مشرك مى‏دانستند؛ و خون و مال و ناموس او را مباح مى‏دانستند. كشتارهاى آنان‏در بلاد مختلفه، در هر شهرى از سرحدّ ده هزار نفر گذشت.

با لشگرى به كربلاى مُعَلّى حمله كردند؛ و مردم آنجا را محاصره نمودند؛ و تنها در يك روز متجاوز از پنج هزار نفر كشتند؛ و أشياى قيمتى حرم مطهّر را به غارت بردند؛ و بعداً در حرم مطهّر وارد شده؛ ضريح چوبى را كه از نفايس بود كندند؛ و خرد كردند؛ و روى قبر مطهّر از آن چوب‏ها آتش افروختند؛ و با آن قهوه پختند؛ و خوردند.

در روز هشتم ماه شوّال سنه يك هزار و سيصد و چهل و پنج هجرى قمرى، تمام بِقاع متبرّكه و مشاهد مشرّفه ائمّه بقيع: حضرت إمام حسن مُجتبى، و حضرت إمام زين العابدين، و حضرت إمام محمّد باقر، و حضرت إمام جعفر صادق عليهم السّلام را با بقيه بِقاع از قبور دختران رسول الله: زينب و امّ كلثُوم و رُقَيَّه، و قبور عمّه‏هاى رسول الله: صَفِيه و عاتِكه و قبر حضرت امُّ البنين، و قبر حضرت اسمعيل بن جعفر الصّادق، و قبر حضرت إبراهيم فرزند رسول الله، و قبور تمامى أصحاب و تابعين و. أرحام و أزواج رسول الله، و صلحاء و أبرارى كه از حَدِّ إحصاء بيرون است؛ همگى را خراب و با خاك يكسان كردند.

منکرانتخاب علی بن ابی طالب علیه السلام به عنوان جانشین بلافصل پیامبردرغدیر = کافر

     ابو الفتوح رازى در تفسيرش گويد: ابو اسحاق ثعلبى مفسر امام اصحاب حديث در كتاب تفسير خود كه آن را «كشف و بيان» نام گذارده است ، آورده است كه از سفيان بن عيينة درباره شان نزول آيه سال سائل بعذاب واقع ^[1] سؤال كردند، كه درباره چه كسى نازل شده است؟!

سفيان به شخص سائل گفت: از مسئله‏اى پرسش كردى كه قبل از تو هيچكس از من آن را نپرسيده است!

    روايت كرد براى من پدرم، ^[2] از ابو جعفر: محمد بن على، از پدرانش- صلوات الله عليهم- كه چون رسول خدا به غدير خم رسيد، مردم را خبر كرد، و ايشان گرد آمدند، و دست على را گرفت و گفت: من كنت مولاه فعلى مولاه. اين خبر شايع شد و به شهرها رسيد از جمله به حارث بن نعمان فهرى رسيد.

     حارث سوار ناقه خود شد، و آهنگ رسول الله كرد و آمد تا به لشگرگاه رسيد، و از ناقه خود پياده شد، و زانوى ناقه را بست، و رو به خيمه رسول الله آورد، و رسول الله در ميان مهاجر و انصار نشسته بود.

و گفت: اى محمد تو آمدى و گفتى: سيصد و شصت معبود را رها كنيد، و بگوئيد: خدا يكى است! و ما گفتيم. و گفتى كه: بگوئيد: من رسول او هستم! ما هم گفتيم. گفتى كه: پنج نماز بجاى آوريد! ما آورديم.

امام صادق علیه السلام در مسجد غدیر

حسان جمال می گوید: همراه امام صادق علیه السلام از مدینه به مکه مسافرت کردم. در نزدیکى میقات جحفه، چون به «مسجد غدیر» رسیدیم امام - علیه السلام - به جانب چپ مسجد نگریست و فرمود: این مکانى است که پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله)، در روزغدیر، على را جانشین خود معرفى کرد و فرمود: من کنت مولاه فعلى، مولاه.