امیر المومنین (علیه السلام):شیر برنج

شخص ملعون:برای اینکه حرفت اشتباه در بیاد وسر لج تو هم شده یه چیز دیگر میخورم

شخص ملعون رفت خونه گفت :ناهار چی داریم؟

صهیب رومی که با وجود پرهیزکاری و پارسایی زیاد طنز و مزاح میگفت تعریف میکند :

 " روزی نزد رسول خدا(صلی الله علیه وآله) رفتم. حضرت در قُبه خود نشسته بودند و کنار ایشان خرمای خشک و خرمای تازه گذاشته بودند. رفتم و خدمت حضرت نشستم و درحالیکه یک چشم من خیلی درد میکرد بدون آنکه پرهیز کنم شروع کردم به خوردن خرما. مشغول خوردن خرما بودم که حضرت فرمودند :

درباره مزاح گویی حضرت محمد(صلی الله علیه وآله) با حضرت علی(علیه السلام) اینطور نقل می کنند  :

" روزی پیامبر(صلی الله علیه وآله) با حضرت علی(علیه السلام) نشسته بودند و مشغول تناول کردن خرما بودند. حضرت رسول (صلی الله علیه وآله) هر خرمایی را که می خوردند هسته اش را –به طوری که حضرت علی(علیه السلام) متوجه نشوند- کنار آن حضرت میگذاشتند.

مکالمه کسرا با مرد فلاح

در کتاب انیس الادباء آمده است روزی کسرا را عبور افتاد به صید گاهی که در بعضی از قریه ها داشت پیرمردی را دید که درخت زیتون می نشاند فرمود: ای شیخ ! زمان درخت نشاندن تو گذشته ؛ زیرا تو پیرمردی کم قوا و درخت زیتون دیر بار می دهد . پیر مرد جواب داد : کسانی که قبل از ما بودند نشانیدند ، ما خوردیم . ما می نشانیم ، کسان بعد از ما می خورند .

بکاشتند و بخوردیم کاریم و خورند          چو بنگری همه برزیگران یکدگریم

انوشیروان گفت : زه ! یعنی احسنت . برای هرکس این کلمه را می گفت چهار هزار درهم به او می دادند . لذا چهار هزار درهم به پیرمرد دادند . شیخ گفت : چگونه سلطان تعجب می کند از درخت نشاندن من و دیر بارآور شدن او ؟ الحال درخت نشاندم و میوه او را هم چیدم . انوشیروان باز فرمود : زه ! چهار هزار درهم دیگر به او داداند . پیرمرد گفت: برای هر درخت در سال یک مرتبه میوه است و من از درخت خود ، در یک ساعت دو مرتبه بهره بردم . انوشیروان گفت : زه! و گذشت . چهار هزار دیگر به پیرمرد داده شد . کسری فرمود : اگر می ایستادم نزد این شیخ ، تمام خزائن من کفایت نمی کرد جواهر حکمت کلمات او را .

(گنجینه اخلاق جامع الدرر فاطمی /ج 2/ص106 - انیس الادباء  /ص 307)

بسم الله الرحمن الرحیم

الأمالي للصدوق عَنِ ابْنِ الْمُتَوَكِّلِ عَنِ السَّعْدَآبَادِيِّ عَنِ الْبَرْقِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي قَتَادَةَ الْقُمِّيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ يَحْيَى عَنْ أَبَانٍ الْأَحْمَرِ

عَنِ الصَّادِقِ علیه السلام قَالَ: الْمُرُوَّةُ فِي‏ السَّفَرِ كَثْرَةُ الزَّادِ وَ طِيبُهُ وَ بَذْلُهُ لِمَنْ كَانَ مَعَكَ وَ كِتْمَانُكَ عَلَى الْقَوْمِ سِرَّهُمْ بَعْدَ مُفَارَقَتِكَ إِيَّاهُمْ وَ كَثْرَةُ الْمِزَاحِ فِي غَيْرِ مَا يُسْخِطُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَل‏  بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏73 ؛ ص266

امام صادق علیه السلام فرمودند :

مردانگی درسفر عبارت است از : کثرت توشه و پاکی آن و بخشیدن از توشه خود به همراهان ، و راز داری بعد از جدا شدن از آنان ، شوخی کردن به گونه ای که خشم خدا را همراه نداشته باشد.

احکام وآداب سفر

پیش از سفر

این کارها پیش از سفر و در آغاز آن ، مستحب است:

• 1- طلب خیر از خداوند.
• 2- اطلاع به دوستان و بستگان و طلب حلالیّت از آنان.
• 3- وصیت کردن به خصوص نسبت به امور واجب.
• 4- انتخاب همسفران مناسب و هم شأن از نظر اخلاقی و اقتصادی.
  ادامه مطلب... اضافه کردن دیدگاه جدید