لوح حضرت فاطمة الزهراء سلام الله علیها

 لوح حضرت فاطمة الزهراء سلام الله علیها:

ابو بصير از حضرت صادق عليه السّلام روايت كرده است كه آن جناب فرمود: پدرم به جابر بن عبد اللَّه انصارى گفت: من به شما احتياجى دارم هر گاه سرت خلوت شد ميل دارم با شما ملاقات كنم، و در پيرامون آن مسأله مورد احتياج گفتگو كنم جابر گفت: هر گاه ميل داشته باشى حاضر هستم.

روزى پدرم با وى ملاقات كرد و گفت: اى جابر اكنون مرا از جريان لوحى كه در نزد جده‏ام فاطمه عليها السّلام ديدى و از مذاكراتى كه در اين باب با شما انجام گرفت مطلع كنيد، جابر گفت: خدا را گواه ميگيرم بر اين مطلبى كه اظهار ميكنم، روزى خدمت مادرت حضرت زهراء سلام اللَّه عليها مشرف شدم و اين در هنگامى بود كه هنوز حضرت رسول صلى اللَّه عليه و آله حيات داشتند. علت شرفيابى من اين بود كه ميل داشتم حضرت زهرا را در ولادت حسين عليه السّلام تبريك و تهنيت بگويم، در دست زهرا عليها السّلام لوح زردى مشاهده كردم كه گوئى زمرد بود، و در آن لوح نوشته‏هائى را ديدم كه مانند نور آفتاب ميدرخشيد، عرض كردم: پدر و مادرم فدايت باد اى دختر پيغمبر اين لوح چيست؟

فرمود: اين لوحى است كه خداوند او را به پدرم رسول اللَّه هديه كرده است، در اين لوح نام پدرم و شوهرم و فرزندانم و هم چنين نامهاى اوصياى از فرزندانم نوشته شده، پدرم اين لوح را به من هديه كرده تا مرا خوشوقت كند. جابر گفت: مادرت آن لوح را به من داد، من او را قرائت كردم و از وى نسخه برداشتم، پدرم گفت: ممكن است او را به من نشان دهى، گفت: مانعى ندارد اينك لوح در اختيار شما است، حضرت صادق عليه السّلام فرمود: پدرم با جابر تا منزل او رفت و لوح را بيرون آورد و به پدرم نشان داد، جابر گويد: من خداوند را گواه ميگيرم كه اين كلمات را در لوح ديدم:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ* اين كتابى است از طرف خداوند توانا و درستكار براى محمد كه نور او و سفير او و حجاب او و رهنماى اوست، اين نامه را جبرئيل امين از نزد خداوند جهانيان فرود آورده، اى محمد نامهاى مرا بزرگ بشمار و از نعمتهاى من سپاسگزارى كن، منم خدائى كه جز من معبودى نيست، منم شكننده پشت ستمگران و عزت دهنده ستمديدگان و قاضى و حاكم روز رستاخيز. منم خداوندى كه جز من معبودى نيست، هر كس غير از احسان من از ديگرى اميدوار باشد و يا غير از عدل من از ديگرى بترسد، او را عذابى دهم كه احدى را مانند آن عذاب نكرده باشم، اكنون مرا عبادت كنيد و بر من توكل نمائيد. پيغمبرى را مبعوث نكردم مگر اينكه در هنگام انقضاى زمان او برايش وصيّى تعيين ميكنم، من تو را بر همه پيغمبران برترى دادم و وصى تو را نيز بر ساير اوصياء برگزيدم، و تو را به دو فرزندت كه در واقع دو شير بچه‏اند حسن و حسين گرامى داشتم، حسن را بعد از گذشتن زمان پدرش معدن علم خود قرار دادم، و «حسين» را گنجور وحى خويش ساختم و او را به شهادت گرامى داشتم، و عاقبت كار او را به سعادت ختم نمودم، او افضل شهداء و بلندترين مقام را در ميان آنها دارد، كلمه تامه و حجت بالغه خود را در نزد او گذاشتم، بوسيله عترت او جزا ميدهم و عقاب ميكنم. اول عترت وى «علي» است كه پيشواى عبادت‏كنندگان و زينت دوستان گذشته‏ام هست، و فرزندش «محمّد» كه همنام جدش ميباشد شكافنده علم و معدن حكمت من است، زود است كه مردم در باره «جعفر» به شك گرفتار شوند و هلاك گردند كسى كه وى را تكذيب كند گويا مرا تكذيب كرده است، و من جايگاه جعفر را گرامى خواهم داشت، و او را بوسيله شيعيان و دوستان و پيروانش خوشنود خواهم ساخت. پس از وى به «موسى» فتنه تاريك و ظلمانى نازل خواهد شد، مقدرات من تغيير نميكند، و برهانم پنهان نميماند، و دوستانم از جام لبريزى سيراب خواهند شد، هر كس يكى از آنها را انكار نمايد به نعمت من ناسپاسى كرده است، و هر كه آيه‏اى از كتاب مرا تحريف كند بر من دروغ بسته است، واى بر مفترين و منكرين. در اين هنگام كه زمان «موسى» منقضى گردد، بنده برگزيده‏ام «على» كه ولى و يارى‏كننده من است خواهد آمد، كسى كه سنگينيهاى نبوت را بر دوش او مى گذارم و او را بقوت و نيرو در حمل اعباء رسالت آزمايش ميكنم، او را ديوى سركش و خودپرست خواهد كشت، و در شهرى كه بناى آن بدست بنده صالح گذاشته شده در نزد بدترين مخلوقات من دفن خواهد شد. گفته من حق است او را بوسيله فرزندش «محمّد» كه جانشين و وارث علم و دانش اوست مسرور خواهم ساخت، او معدن علم و محل اسرار و بر مخلوقاتم حجت است، هيچ بنده به وى ايمان نياورد مگر اينكه بهشت را جايگاه او قرار خواهم داد، و او را در باره هفتاد نفر از خويشاوندانش كه آتش جهنم بر آنها لازم شده باشد شفيع خواهم ساخت. فرزند او «على» را كه دوست و يارى‏كننده من است عاقبت كارش را به سعادت و خوشبختى پايان ميدهم و او را گواه در ميان مردمان و امين در وحى خود قرار خواهم داد، و از وى دعوت‏كننده بطريقم و خازن علم خود «حسن» را بيرون خواهم آورد و او را هم بفرزندش «م ح م د» كه وسيله آمرزش براى جهانيان است تكميل خواهم نمود. در اين فرزند كمال موسى و بهاء عيسى و صبر ايوب نهفته است، در زمان او دوستانم خوار خواهند شد و سرهاى آنها را به يك ديگر هديه خواهند داد، همان طور كه سرهاى ترك و ديلم را بهم هديه ميدادند، اينان كشته ميشوند و سوخته ميگردند، آنان همواره ترسناك، مرعوب، و انديشه‏مند هستند، زمين به خون آنها رنگين مى‏شود، فرياد و ناله و بانگ و شيون از زنان آنان بلند است. اين افراد از دوستان حقيقى و واقعى من هستند، به خاطر اينها هر فتنه تاريك و ظلمانى را دفع خواهم كرد، و براى وجود اينها زلزله‏ها را برطرف ميكنم، و سختى‏ها و ظلم‏ها را برميدارم، اين دسته از مردم مشمول رحمت خداوند بوده و صلوات او شامل آنها ميباشد، و اينان در واقع هدايت شده هستند.

ابو بصير در پايان حديث گفتند: اگر در روزگار جز اين حديث را نشنيده باشى برايت كفايت ميكند. 

توضیحات

امامت

26 اسفند 1390

حجة الاسلام شیخ محمد کمالی

7117