سفر امام حسن عليه السّلام با پاى پياده به حج‏

سفر امام حسن مجتبى عليه السّلام با پاى پياده به حج‏

و از أبى اسامه[1] عن أبى‏عبدالله عليه السّلام روايتست كه: حضرت امام حسن در سالى پياده به مكّه حركت كردند؛ پاهاى آن حضرت ورم كرد. بعضى از بندگان آن حضرت گفتند: اگر سوار شوى اين ورم ساكن مى‏گردد. حضرت فرمود: أبَداً! وليكن در اين منزل كه مى‏رسيم مرد سياهى به تو رو مى‏آورد و با او روغنى است؛ آن روغن را بخر و هر چه خواهد بده، و در معامله مماكسه منما. بنده آن حضرت عرض كرد: مادر و پدرم فداى تو! ما تا بحال در اين راه به منزلى وارد نشده‏ايم كه كسى دوا داشته باشد. حضرت فرمود: بلى الآن در جلوى تو از يك منزل هم كمتر آن سياه را ملاقات خواهى نمود. پس يك ميل ديگر حركت كردند، ناگهان مرد سياه پديدار شد. حضرت به غلام فرمود: نزد اين مرد برو، روغن بگير و پولش را بده. مرد سياه گفت: اى غلام! اين روغن را براى كه مى‏خواهى؟ گفت: براى حسن بن على! گفت: مرا با خود بسوى او ببر. (إلى أن قال:) مرد سياه به حضرت عرض كرد: من غلام شما هستم، پول نمى‏خواهم، ولكن دعا كن در حق من كه خدا فرزند پسرى سالم به من عنايت كند كه دوستدار شما اهل بيت باشد؛ من الآن كه آمدم عيالم درد زائيدنش گرفته بود. حضرت فرمود: الآن برو بسوى منزلت، خداوند به تو يك پسر عنايت كرده است صحيح و سالم، و او از شيعيان ما خواهد بود.[2]

[1] اثبات الهداة، ج 5، ص 146؛ و بحار الأنوار، ج 43، ص 324، عن الخرائج.

[2] ذكر فى سفينة البحار، ج 1، ص 336، فى ضِمنِ تَرجُمَه السّيدِ إسماعيلَ الحِميَرى (ره) ما هذا لَفظُه: أقولُ: و فى «إثبات الوصيّه» إنّ والِدَ السيّدِ الحِميَرِى كانَ هو الأسوَدُ الَّذى أعطَى الدُّهنَ لِوَرَمِ قَدَمَى الحَسَن بنِ علىِّ بنِ أبى‏طالبٍ؛ و خَبرُ الأسوَد فى آ يه 90، لكِنّ فى بَعضِ التَعاليقِ من «ديوان الحِميَرى» ذَكَر: أنّ أبَوَى السيّدِ أباضِيّانِ و الأباضِيّه من فِرَقِ الخَوارج. راجع ديوان الحميرى، ص 149.